Τα κορίτσια στην ηλικία της εφηβείας αρχίζουν να μαθαίνουν το παιχνίδι του φλερτ. Συνήθως τείνουν να γοητεύονται από τα αγόρια στις μεγαλύτερες τάξεις ή και από μεγαλύτερους σε ηλικία άνδρες ( και εδώ τονίζω ΟΧΙ πουρό απλά πιο μεγάλα αγοράκια τύπου 20something), τους αρέσουν οι μπάρμεν, οι μηχανόβιοι, οι αλητάμπουρες και γενικά τα κακά παιδιά. Αυτό ηλικιακά συμβαίνει (μέχρι να πεθάνουμε αλλά λέμε τώρα) μέχρι τα 24-25 ας πούμε. Εκεί είναι το turning point ή μάλλον εκεί είναι που αρχίζουν να υπάρχουν έντονες μνήμες από τους τρελούς που πέφτουν στην πλώρη μας.
Πάμε να τα δούμε συνοπτικά τα στάδια της αυτής της γνώσης:
Λύκειο
Πρώτες σεξουαλικές εμπειρίες (το πόσες και σε τι βαθμό εξαρτάται από το πόσο σοβαρά κάποια θέλει να περάσει σε κανένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα και όχι να βγάλει την Ανωτάτη Παντρευτική )
Πανεπιστήμιο */Κάποια σχολή τρέχα-γύρευε
Εκεί ξεκινάει το σεξο-πανηγύρι (η ποσότητα ποικίλει αναλόγως προσωπικού τσουλό-μετρου), γκόμενοι, «φασώματα» (που λέγαμε της γενιάς μου), χαμουρέματα σε αυτοκίνητα, ξενοδοχεία, ερημιές (με αποτέλεσμα δραματικές καταδιώξεις από αδέσποτα…), παραλίες, κουλά μέρη κ.α.. Εδώ ουσιαστικά γίνεται η πρώτη κύρια σφυγμομέτρηση, μαθαίνουμε δηλαδή τι μας αρέσει, τι θέλουμε και κυρίως τι δεν θέλουμε και γενικότερα περνάμε καλά γιατί ουσιαστικά το ξύνουμε και έχουμε χρόνο για χάσιμο με τον κάθε χλέμπουρα.
Η εργατιά
Και ύστερα… μπαίνουμε στον εργασιακό στίβο. Εκεί αρχίζουν τα καραγκιοζιλίκια. Σε αυτό το σημείο τα αγοράκια της χώρας μας έχουν τις εμπειρίες τους. Όλοι σχεδόν μένουν ακόμα με τη μάνα τους η οποία του κάνει καθημερινό σχεδόν κήρυγμα για το πώς πρέπει να προσέξουν μην τους τυλίξει καμία και χαντακώσουν τη ζωή τους. Επίσης σε αυτό το σημείο όλο και κάποια γκόμενα τους άλλαξε τα φώτα (κοινώς ερωτεύτηκαν και έριξαν τη μούρη τους και το φέρουν βαρέως ή όντως τα είχαν με κάποια καριολία) και έχουν διάφορα απωθημένα.
Τέλος στην ηλικία 25+ ξέρουν πλέον τι «εξοπλισμό» έχουν, πως δουλεύει ή αν δουλεύει, αν ο εξοπλισμός είναι… «αρκετός» και όλα αυτά συνδυαστικά συμπληρώνουν την ψυχοσύνθεση τους (γνωστό το θέμα των ανδρών με το πέος τους δεν το αναλύω). Επιτρέψτε μου να καταγράψω κάποιες πραγματικές μαρτυρίες από γυναίκες του κοινωνικού κύκλου μου, που πλέον είναι στα early thirties τους, και αφορούν ατάκες-συμπεριφορές από απίθανους γκόμενους που τους έχουν τύχει.
Ένας π.χ. ανειδίκευτος ιατρός που δούλευε σε ινστιτούτο αδυνατίσματος έλεγε σε μία φίλη μου ότι «ήταν σκεπτικός στο να την γνωρίσει στον κύκλο του»… ποιόν κύκλο; Τον κύκλο με τις χαμένες χοντρές του ινστιτούτου ή του ανειδίκευτους γιατρούς του κώλου; Σκέψου να ανοίξει και ιατρείο ο τύπος, θα πρέπει να χει γκόμενα τουλάχιστον Χολυγουντιανη και απόφοιτο πυρηνικής φυσικής. Έλεος! Εδώ αξίζει να επισημάνω ότι η προαναφερθείσα φιλενάς μου πρόκειται περί κόμματου και όχι για κανένα μπάζο…(βέβαια το ότι τον ανέχτηκε την κατατάσσει αμυδρά στη δεύτερη κατηγορία…)
Άλλος τώρα τύπος… 36ρης, καλοβαλμένος, ωραίος, μορφωμένος, όλα καλά μέχρι εδώ. Στο επίμαχο θέμα του κρεβατιού όμως… άπνοια. Το άλμπουρο δεν σηκώθηκε και η σημαία μεσίστια… Αλλά τι να κάνει και αυτός που «όταν του αρέσει κάποια πολ,ύ μπορεί να του πάρει και ΤΡΕΙΣ μήνες (ΑΚΟΥΣΟΝ) να του κάνει κούκου». Θα ήθελα πραγματικά να γνωρίσω αυτήν την πρώτη καθυστερημένη που άκουσε αυτό και περίμενε τόσο καιρό για να το διασταυρώσει, γιατί για να το λέει αυτός πρέπει να έγινε όντως! Jesus! Εννοείται ότι ο τύπος πήρε πούλο λίαν συντόμως μετά από αυτό το περιστατικό.
Μια άλλη κατηγορία που αποτελεί συχνό φαινόμενο είναι οι αναποφάσιστοι. Αυτοί οι είναι οι χειρότεροι. Ακολουθούν το εξής μοτίβο: φλερτάρουν, παίρνουν τηλεφωνάκια για καλημέρα και κουραφέξαλα, στέλνουν χαζο-mail, στέλνουν σέξι μηνυμάτακια στο κινητό, βγαίνουν ραντεβούδακια και στο τέλος δεν καταλαβαίνει η ενδιαφερόμενη τι σκατά θέλουν γιατί επί της ουσίας δεν γίνεται και κάτι. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω ποιός str8 άνδρας, μόνο και μόνο for the love of the game, αφού βλέπει ότι η κοπέλα που ασχολείται ανταποκρίνεται στο φλερτ του, δεν την πηδάει να τελειώνει το πανηγύρι και ας την στείλει μετά; Δηλαδή πιο το νόημα να χάνει τόσο χρόνο και φαιά ουσία για να κάνει όλα τα προαναφερθέντα από τη στιγμή που δεν θέλει να πηδήξει;
Πάντως ο μύθος με τα σοβαρά και ηθικά κορίτσια έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Πλέον όσο πιο πολλούς πηδήξεις τόσο πιο γρήγορα θα τερματίσεις πρώτη στο αγώνισμα της παντρειάς. Ναι λοιπόν, οι πουτάνες παντρεύονται πρώτες (γιατί ως γνωστόν οι πουτάνες και οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές)! Όσο πιο πολλά πτυχία παίρνεις, τόσο πιο πολύ καιρό χάνεις στο να εισέλθεις τον κύκλο του έγγαμου βίου. Μια κολλητή πήρε μεταπτυχιακό πρόσφατα και της είπα «τώρα πάει τη γάμησες-θα παντρευτείς στα 40». Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι μανάδες όταν οι γιοί βρουν μια κοπέλα (καλή/κακή δεν έχει σημασία) να παντρευτούν, αυτές κάνουν λες και θα τους πάρει το παιδί η επιστράτευση και όταν από την άλλη οι γαμπροί τους ζητήσουν τις κόρες τους δωσ’ του τρέχουν να αγοράσουν το ΝΥΦΗ, το Marriage κλπ. σχετικά έντυπα για να βρουν προφανώς κι άλλους τρόπους για να τις ξεφορτωθούν μια ώρα αρχύτερα; Δηλαδή την κόρη άντε σε όποιον κουλό βρεθεί να την δώσουμε, ενώ τις καημένες τις νύφες, τις περνάνε ψιλό κόσκινο οι καρακάξες; Δεν πα να είσαι επιστήμονας στο Pasteur και κλώνος της Heidi Klumμ η μέλλουσα πεθερά κάτι στραβό θα σου βρει. Από την άλλη εάν ο γαμπρός είναι οξυγονοκολλητής στου Σκαραμαγκά με λευκό ποινικό μητρώο είναι «καλό παιδί, παλικάρι παίρνει το κορίτσι μας»!
Προσωπικά ο γάμος και τα παρελκόμενα του με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Βιώνω όμως καθημερινά την αγωνία και το άγχος κοριτσιών ευυπόληπτων οικογενειών, μορφωμένων, εμφανίσιμων, με καλές δουλειές που έχουν βαρεθεί να χάνουν το χρόνο τους από τη μία, αλλά το βιολογικό τους ρολόι τους τα πρήζει από την άλλη και αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι, γιατί τα πιο απλά πράγματα γίνονται τόσο πολύπλοκα; Δεν πιστεύω στις στρατηγικές στις σχέσεις. Less is more, μου αρέσεις, σε θέλω, σε γουστάρω είμαστε μαζί. Δεν μου αρέσεις; Πολύ απλά δεν ασχολούμαι καν. Από μια ηλικία και έπειτα τα πράγματα είναι πολύ απλά αρκεί οι όροι να ξεκαθαρίζονται από την αρχή. Το κακό είναι ότι στη σημερινή εποχή μοιράζονται οι ρόλοι από την αρχή και όταν το «παίζεις», όταν υποδύεσαι κάτι που δεν είσαι σε μια σχέση τότε αρχίζουν οι συμβιβασμοί, οι εξαναγκασμοί, οι περιορισμοί και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν προβλέπεται happy end. Όταν οι γυναίκες και οι άντρες αυτού του τόπου ξεκομπλεξαριστούν με το θέμα γάμος τότε όλα θα γίνουν καλύτερα. Τι εννοώ; Να μην παντρεύεται κανείς. Τα ζευγάρια που αντέχουν και "κρατάνε" να κάνουν κανένα παιδάκι και μόνο τότε- για να το εξασφαλίσουν- να πεταχτούν μέχρι το δημαρχείο. Ποιος ο λόγος να κονομάνε οι παπάδες και να κάνετε μία ακόμα déjà vu τελετή; Ας σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τα θέλω των άλλων και ας ακούσουμε για μια φορά τα δικά μας.
«Freedom means not needing other people to define who you are, because you know already»
*Η υπογράφουσα στα πλαίσια του politically correct θα ήθελε να ζητήσει συγνώμη από όσες γυναίκες ρατσιστικά παρέλειψε λόγω του ότι η ίδια είναι απόφοιτος Α.Ε.Ι. , αλλά και να τις διαβεβαιώσει ότι πλέον το έχει μετανιώσει πικρά που instead δεν πήγε να τελειώσει τον Αμάραντο. Τώρα θα είχε χεστεί στο τάληρο και δεν θα αμπελοφιλοσοφούσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου