"Κρατούμενοι" στην… Φιλοθέη!

(Σήμερα ανεβάζω ένα παλαιότερο μου άρθρο το οποίο έγραψα πριν τέσσερα χρόνια αλλά δεν δημοσιεύτηκε ποτέ, παρά μόνο στο πιλοτικό τεύχος του περιοδικού Hood για το οποίο προοριζόταν-το οποίο και αυτό άκλαυτο πήγε. Θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος θεσμός για τον οποίο έκανα έρευνα, παρόλη την παλαιότητα του άρθρου ακόμα στην χώρα μας δεν έχει εξελιχθεί. Ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον)

Ο θεσμός της Κοινωφελούς Εργασίας των κρατουμένων στην Ελλάδα φέτος φυσάει στην τούρτα του τα 10 κεράκια. Ωστόσο μια δεκαετία μετά την πρώτη υπουργική απόφαση οι δημόσιοι φορείς που συμμετέχουν στο θεσμό παραμένουν ελάχιστοι, διστακτικοί και σαν να μην έφτανε αυτό χρειάζεται και μέσον για να δουλεύεις… τζάμπα!

Παρά την δεκαετία ύπαρξης του θεσμού από τους 901 δήμους πανελλαδικά συμμετέχουν μόλις κάτι παραπάνω από 100 φορείς. Οι φορείς αυτοί είναι κυρίως Δήμοι και Κοινότητες της χώρας και οι Εταιρίες Προστασίας Ανηλίκων των μεγάλων αστικών κέντρων. Υπάρχουν λίγοι δήμοι οι οποίοι –αν και δειλά στην αρχή- ήδη απασχολούν κρατουμένους. Όποιος γίνει δεκτός στο πρόγραμμα προσφέρει από 2 έως 6 ώρες κοινωφελούς εργασίας που αντιστοιχούν σε κάθε ημέρα φυλακίσεως φυσικά χωρίς αμοιβή. Η απασχόληση που προσφέρεται είναι σε τομείς πρασίνου, καθαριότητας, τεχνικής υποστήριξης, φύλαξης δημοτικών χώρων και βοηθητικής διοικητικής υποστήριξης.

Ο Νίκος Κανελλόπουλος είναι από τους πρώτους – εάν  όχι ο πρώτος όπως ο ίδιος μου είπε χαριτολογώντας – ποινικολόγους  που ασχολήθηκε με το θεσμό και έβαλε πελάτη του στο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας το 1997. «Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε» μου είπε απογοητευμένος. «Σε ολόκληρη την Πελοπόννησο μόνο ο δήμος Ναυπλίου συμμετέχει ήδη στο θεσμό και από όσο γνωρίζω ακόμα δύο δήμοι περιμένουν έγκριση». Την ίδια άποψη συμμερίζεται και ο δήμαρχος Φιλοθέης ο οποίος έχει «την εντύπωση ότι λίγοι γνωρίζουν αυτό το πρόγραμμα αλλιώς ήδη θα είχαν δείξει ενδιαφέρον». Ο δήμος Φιλοθέης Αττικής ανήκει στους πρωτοπόρους του προγράμματος προκαλώντας μάλιστα και έκπληξη αν αναλογιστεί κανείς το στάτους των δημοτών του. Τα τελευταία πέντε χρόνια εφαρμόζει την εναλλακτική ποινή και έως τώρα έχουν περάσει 10 άτομα από το δήμο.

Πώς μπορεί όμως ένας κρατούμενος να εκτίσει την ποινή του προσφέροντας κοινωφελή εργασία;  Η διαδικασία φαίνεται απλή αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Η νύφη το σκασε! (Συγνώμη αγόρια, this one is for the Girls!)

 

Τα  κορίτσια στην ηλικία της εφηβείας αρχίζουν να μαθαίνουν το παιχνίδι του φλερτ. Συνήθως τείνουν να γοητεύονται από τα αγόρια στις μεγαλύτερες τάξεις ή και από μεγαλύτερους σε ηλικία άνδρες  ( και εδώ τονίζω ΟΧΙ πουρό απλά πιο μεγάλα αγοράκια τύπου 20something), τους αρέσουν οι μπάρμεν, οι μηχανόβιοι, οι αλητάμπουρες και γενικά τα κακά παιδιά. Αυτό ηλικιακά συμβαίνει (μέχρι να πεθάνουμε αλλά λέμε τώρα) μέχρι τα 24-25 ας πούμε. Εκεί είναι το turning point ή μάλλον εκεί είναι που αρχίζουν να υπάρχουν έντονες μνήμες από τους τρελούς που πέφτουν στην πλώρη μας.

Πάμε να τα δούμε συνοπτικά τα στάδια της αυτής της γνώσης:

Λύκειο

Πρώτες σεξουαλικές εμπειρίες (το πόσες και σε τι βαθμό εξαρτάται από το πόσο σοβαρά κάποια θέλει να περάσει σε κανένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα και όχι να βγάλει την Ανωτάτη Παντρευτική )

Πανεπιστήμιο */Κάποια σχολή τρέχα-γύρευε

Εκεί ξεκινάει το σεξο-πανηγύρι (η ποσότητα ποικίλει αναλόγως προσωπικού τσουλό-μετρου), γκόμενοι, «φασώματα» (που λέγαμε της γενιάς μου), χαμουρέματα σε αυτοκίνητα, ξενοδοχεία, ερημιές (με αποτέλεσμα δραματικές καταδιώξεις από αδέσποτα…), παραλίες, κουλά μέρη κ.α.. Εδώ ουσιαστικά γίνεται η πρώτη κύρια σφυγμομέτρηση, μαθαίνουμε δηλαδή τι μας αρέσει, τι θέλουμε και κυρίως τι δεν θέλουμε και γενικότερα περνάμε καλά γιατί ουσιαστικά το ξύνουμε και έχουμε χρόνο για χάσιμο με τον κάθε χλέμπουρα.

Η εργατιά

Και ύστερα… μπαίνουμε στον εργασιακό στίβο. Εκεί αρχίζουν τα καραγκιοζιλίκια. Σε αυτό το σημείο τα αγοράκια της χώρας μας έχουν τις εμπειρίες τους. Όλοι σχεδόν μένουν ακόμα με τη μάνα τους η οποία του κάνει καθημερινό σχεδόν κήρυγμα για το πώς πρέπει να προσέξουν μην τους τυλίξει καμία και χαντακώσουν τη ζωή τους. Επίσης σε αυτό το σημείο όλο και κάποια γκόμενα τους άλλαξε τα φώτα (κοινώς ερωτεύτηκαν και έριξαν τη μούρη τους και το φέρουν βαρέως ή όντως τα είχαν με κάποια καριολία) και έχουν διάφορα απωθημένα.

Τέλος στην ηλικία 25+ ξέρουν πλέον τι «εξοπλισμό» έχουν, πως δουλεύει ή αν δουλεύει, αν ο εξοπλισμός είναι… «αρκετός» και όλα αυτά συνδυαστικά συμπληρώνουν την ψυχοσύνθεση τους (γνωστό το θέμα των ανδρών με το πέος τους δεν το αναλύω). Επιτρέψτε μου να καταγράψω κάποιες πραγματικές μαρτυρίες από γυναίκες του κοινωνικού κύκλου μου, που πλέον είναι στα early thirties τους, και αφορούν ατάκες-συμπεριφορές από απίθανους γκόμενους που τους έχουν τύχει.

 Ένας π.χ. ανειδίκευτος ιατρός που δούλευε σε ινστιτούτο αδυνατίσματος έλεγε σε μία φίλη μου ότι «ήταν σκεπτικός στο να την γνωρίσει στον κύκλο του»… ποιόν κύκλο; Τον κύκλο με τις χαμένες χοντρές του ινστιτούτου ή του ανειδίκευτους γιατρούς του κώλου; Σκέψου να ανοίξει και ιατρείο ο τύπος, θα πρέπει να χει γκόμενα τουλάχιστον Χολυγουντιανη και απόφοιτο πυρηνικής φυσικής.  Έλεος! Εδώ αξίζει να επισημάνω ότι η προαναφερθείσα φιλενάς μου πρόκειται περί κόμματου και όχι για κανένα μπάζο…(βέβαια το ότι τον ανέχτηκε την κατατάσσει αμυδρά στη δεύτερη κατηγορία…)

Άλλος τώρα τύπος… 36ρης, καλοβαλμένος, ωραίος, μορφωμένος, όλα καλά μέχρι εδώ. Στο επίμαχο θέμα του κρεβατιού όμως… άπνοια.  Το άλμπουρο δεν σηκώθηκε και η σημαία μεσίστια… Αλλά τι να κάνει και αυτός που «όταν του αρέσει κάποια πολ,ύ μπορεί να του πάρει και ΤΡΕΙΣ μήνες (ΑΚΟΥΣΟΝ) να του κάνει κούκου».  Θα ήθελα πραγματικά να γνωρίσω αυτήν την πρώτη καθυστερημένη που άκουσε αυτό και περίμενε τόσο καιρό για να το διασταυρώσει, γιατί για να το λέει αυτός πρέπει να έγινε όντως! Jesus! Εννοείται ότι ο τύπος πήρε πούλο λίαν συντόμως μετά από αυτό το περιστατικό.

Μια άλλη κατηγορία που αποτελεί συχνό φαινόμενο είναι οι αναποφάσιστοι. Αυτοί οι είναι οι χειρότεροι. Ακολουθούν το εξής μοτίβο: φλερτάρουν, παίρνουν  τηλεφωνάκια για καλημέρα και κουραφέξαλα,  στέλνουν χαζο-mail, στέλνουν σέξι μηνυμάτακια στο κινητό, βγαίνουν ραντεβούδακια και στο τέλος δεν καταλαβαίνει η ενδιαφερόμενη τι σκατά θέλουν γιατί επί της ουσίας δεν γίνεται και κάτι. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω ποιός str8 άνδρας, μόνο και μόνο for the love of the game, αφού βλέπει ότι η κοπέλα που ασχολείται  ανταποκρίνεται στο φλερτ του, δεν την πηδάει να τελειώνει το πανηγύρι και ας την στείλει μετά; Δηλαδή πιο το νόημα να χάνει τόσο χρόνο και φαιά ουσία για να κάνει όλα τα προαναφερθέντα από τη στιγμή που δεν θέλει να πηδήξει;

Πάντως ο μύθος με τα σοβαρά και ηθικά κορίτσια έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Πλέον όσο πιο πολλούς πηδήξεις τόσο πιο γρήγορα θα τερματίσεις πρώτη στο αγώνισμα της παντρειάς. Ναι λοιπόν, οι πουτάνες  παντρεύονται πρώτες (γιατί ως γνωστόν οι πουτάνες και οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές)! Όσο πιο πολλά πτυχία παίρνεις, τόσο πιο πολύ καιρό χάνεις στο να εισέλθεις τον κύκλο του έγγαμου βίου. Μια κολλητή πήρε μεταπτυχιακό πρόσφατα και της είπα «τώρα πάει τη γάμησες-θα παντρευτείς στα 40». Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι μανάδες όταν οι γιοί βρουν μια κοπέλα (καλή/κακή δεν έχει σημασία) να παντρευτούν, αυτές κάνουν λες και θα τους πάρει το παιδί η επιστράτευση και όταν από την άλλη οι γαμπροί τους ζητήσουν τις κόρες τους δωσ’ του τρέχουν να αγοράσουν το ΝΥΦΗ, το Marriage κλπ. σχετικά έντυπα για να βρουν προφανώς κι άλλους τρόπους για να τις ξεφορτωθούν μια ώρα αρχύτερα; Δηλαδή την κόρη άντε σε όποιον κουλό βρεθεί να την δώσουμε, ενώ τις καημένες τις νύφες, τις περνάνε ψιλό κόσκινο οι καρακάξες; Δεν πα να είσαι επιστήμονας στο Pasteur και κλώνος της Heidi Klumμ η μέλλουσα πεθερά κάτι στραβό θα σου βρει. Από την άλλη εάν ο γαμπρός είναι οξυγονοκολλητής στου Σκαραμαγκά με λευκό ποινικό μητρώο είναι «καλό παιδί, παλικάρι παίρνει το κορίτσι μας»!

Προσωπικά ο γάμος και τα παρελκόμενα του με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Βιώνω όμως καθημερινά την αγωνία και το άγχος κοριτσιών ευυπόληπτων οικογενειών, μορφωμένων, εμφανίσιμων, με καλές δουλειές που έχουν βαρεθεί να χάνουν το χρόνο τους από τη μία, αλλά το βιολογικό τους ρολόι τους τα πρήζει από την άλλη και αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι, γιατί τα πιο απλά πράγματα γίνονται τόσο πολύπλοκα; Δεν πιστεύω στις στρατηγικές στις σχέσεις. Less is more, μου αρέσεις, σε θέλω, σε γουστάρω είμαστε μαζί. Δεν μου αρέσεις; Πολύ απλά δεν ασχολούμαι καν. Από μια ηλικία και έπειτα τα πράγματα είναι πολύ απλά αρκεί οι όροι να ξεκαθαρίζονται από την αρχή. Το κακό είναι ότι στη σημερινή εποχή μοιράζονται οι ρόλοι από την αρχή και όταν το «παίζεις», όταν υποδύεσαι κάτι που δεν είσαι σε μια σχέση τότε αρχίζουν οι συμβιβασμοί, οι εξαναγκασμοί, οι περιορισμοί και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν προβλέπεται happy end. Όταν οι γυναίκες και οι άντρες αυτού του τόπου ξεκομπλεξαριστούν με το θέμα γάμος τότε όλα θα γίνουν καλύτερα. Τι εννοώ; Να μην παντρεύεται κανείς. Τα ζευγάρια που αντέχουν και "κρατάνε" να κάνουν κανένα παιδάκι και μόνο τότε- για να το εξασφαλίσουν- να πεταχτούν μέχρι το δημαρχείο. Ποιος ο λόγος να κονομάνε οι παπάδες και να κάνετε μία ακόμα déjà vu τελετή; Ας σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τα θέλω των άλλων και ας ακούσουμε για μια φορά τα δικά μας.

«Freedom means not needing other people to define who you are, because you know already»

*Η υπογράφουσα στα πλαίσια του politically correct θα ήθελε να ζητήσει συγνώμη από όσες γυναίκες ρατσιστικά παρέλειψε λόγω του ότι η ίδια είναι απόφοιτος Α.Ε.Ι. , αλλά και να τις διαβεβαιώσει ότι πλέον το έχει μετανιώσει πικρά που instead δεν πήγε να τελειώσει τον Αμάραντο. Τώρα θα είχε χεστεί στο τάληρο και δεν θα αμπελοφιλοσοφούσε.

"Τι τραβάω η μαύρη;" Full review για το 2ο DVD της Τζούλιας Αλεξανδράτου

Η εταιρεία παραγωγής των μεγάλων επιτυχιών(ε) Sirina μεγαλούργησε πάλι, δημιουργώντας μια νέα ταινία, με πλοκή, σενάριο και σκηνοθεσία οσκαρικών προδιαγραφών. Η καταξιωμένη πλέον ηθοποιός του πρωκτού (κυριολεκτικά σε αυτήν την ταινία) Τζούλια Αλεξανδράτου δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στην… μαύρη κωμωδία με τον ευφάνταστο τίτλο (τους πήρε τουλάχιστον ένα χρόνο για να το σκεφτούν) «Τζούλια -2 Μαύροι».
Δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι politically correct η χρήση του όρου «μαύροι» και ευελπιστώ να μην αντιδράσουν οι οργανώσεις ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις. Ωστόσο ανεπίσημες πηγές αναφέρουν ότι σε μια τέτοια την περίπτωση η πολυμήχανη παραγωγή έχει προνοήσει και η ταινία θα μετονομαστεί αυτομάτως σε «Τζούλια-2 Αφροαμερικανοί». Επίσης οι κακές γλώσσες λένε ότι ένεκα οικονομικής κρίσης οι συμπρωταγωνιστές της θα βοηθήσουν και στη διανομή της ταινίας (ξέρετε τα γνωστά: μοίρασμα dvd σε πλατείες, café κλπ.).

Η πολιτική του μνημονίου χτύπησε όμως και την βιομηχανία πορνό ταινιών καθώς φαίνεται ότι εξανάγκασε την παραγωγή να μειώσει το budget, με αποτέλεσμα ο ένας πρωταγωνιστής να είναι οφθαλμοφανώς λιγότερο προικισμένος από τον άλλο-ο οποίος πρέπει στον ελεύθερο χρόνο του να δουλεύει κομπρεσέρ (εξοπλισμός included)...

Κυκλοφορεί λοιπόν από αρχές Φλεβάρη το νέο DVD της Τζούλιας με τους δύο έγχρωμους συμπρωταγωνιστές τις οι οποίοι την κάνουν… «καλοκαιρινή» κυριολεκτικά. Ξεκινά η πλοκή με την νέα-ξανθιά-μόνη-ψάχνει να κυκλοφορεί αμέριμνη, φορώντας μια μαύρη περούκα (χρώμα-προάγγελος του τι θα ακολουθήσει-σχολή Κισλόφσκι), μέρα μεσημέρι, τσιτσίδι στου δρόμους της Βούλας (Αχ κύριε Κασιδόκωστα μου, θα σας μαλώσω!) με μια ροζ-φλος Porsche (που πάνω γράφει το όνομα της- με ροζ επίσης γράμματα/set- για να μην την μπερδέψει με καμιά άλλη όταν πάει να ξεπαρκάρει προφανώς, τόσες ροζ Porsche στο νομό Αττικής, πολύ θέλει να μπερδευτείς;).

Στην ταινία, η Τζούλια λέει ατάκες τύπου «τι μου κάνεις μαύρε μου, αράπακλα μου» και άλλα σχόλια χρωματικού χαρακτήρα που η πολυπληθής ομάδα σεναριογράφων σκοτώθηκε να τα σκαρφιστεί, ενώ το σενάριο χωρούσε ολόκληρο σε μισή σελίδα Α4. Γενικότερα η εξέλιξη μετά την Porsche δεν χρειάζεται πολύ φαντασία, την πιάνουν οι μαύροι και την κάνουν σουρωτήρι κυριολεκτικά.

Πέραν της πλάκας η ταινία περιλαμβάνει σκηνές άγριου σεξ καθώς και κακομεταχείριση της πρωταγωνίστριας. Με θλίβει πραγματικά η όλη εικόνα (όση άντεξα να δω,) αυτής της 25χρονης κοπέλας που δεν ξέρω αν θα προλάβει να τριανταρίσει με τις εκτροχιασμένες επιλογές που κάνει και με την παντελή έλλειψη φραγμού στη ζωή της, ενώ από την άλλη δεν μπορώ να καταλάβω που είναι το ραδιοτηλεοπτικό τι στιγμή που προβάλλονται η κυρία Ντούβλη, η κυρά-Πετρούλα, η Τζούλια και κάθε όμοια τους από τα τηλεοπτικά μέσα; Παρεμβαίνει μόνο αν πέφτουν gay φιλάκια ή αν αυνανίζονται στις ταινίες του Παπακαλιάτη, τη στιγμή που αρρωστημένα πρότυπα και ιλαρές συμπεριφορές ανάγουν την δημόσια εκπόρνευση ως άλλον ένα αποδεκτό τρόπο ζωής ή επαγγελματική επιλογή και το διασυρμό του γυναικείου φύλου ως κάτι το φυσιολογικό; Δεν το παίζω φε-μουνίστρια, ούτε ηθικολόγα, δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με το πορνό, απλά ακόμα και οι τσόντες έχουν κάποια αισθητική σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην προκειμένη περίπτωση του επικού «Τζούλια-2 μαύροι» (σημειώσατε Χ) το να βλέπω έναν Αφροβρετανό και έναν Αφρογάλλο να πηδάνε μία Αφρισμένη- που είναι σε αφασία και δεν καταλαβαίνει τι της γίνεται- δεν μου χαλάει την αισθητική μου, απλά μου καταστρέφει την ψευδαίσθηση ότι η ελληνική κοινωνία έχει ακόμα κάποια μέτρα και σταθμά ποιότητας. Τέτοια παραδείγματα αποδεικνύουν ότι κυρίες και κύριοι «βαδίζομεν» σε πολύ σκοτεινά μονοπάτια σαν νοοτροπία και μας βλέπω…. σύντομα γιουσουφάκια χωρίς καμία αντίσταση…

Υ.Γ. θα ήθελα να απολογηθώ  σε ολόκληρο σύμπαν για την θέαση αυτής της "ταινίας", ο λόγος ήταν καθαρά επαγγελματική διαστροφή.

Ριάλιτι-bites: Big brother λέω και κλαίω…

(Τώρα από τα γέλια ή από απόγνωση αυτό είναι ένα ερώτημα)

Το φινάλε του «Big Brother» είχε πανηγυρικό χαρακτήρα αφού για τα πανηγύρια ήταν, με τους παίκτες να εγκαταλείπουν το σπίτι ύστερα από τέσσερις μήνες εγκλεισμού. Αυτό ήταν το μέγα λάθος. Δεν έπρεπε να τους αφήσουν να φύγουν. Τώρα έξω ανεξέλεγκτοι θα διαιωνίσουν το DNA της μαλακίας (όχι ότι σαν έθνος έχουμε έλλειψη, προς Θεού) και θα τους φάμε για λίγο ακόμα καιρό στην μάπα, να μας πουν και τις υπόλοιπες παπαριές που δεν πρόλαβαν να πουν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Η (Β) διαλογή των παικτών ήταν κάτι το εξαιρετικό, ένας και ένας όλοι, πάρε τον ένα και χτύπα τον άλλο. «Με γρικάτε»; Ρώτησε ο καλοκάγαθός κρητικός Γιάννης Φουκά(ρα)κης την ώρα του φευγιού του, ο οποίος πούλησε εαυτόν για 170.000 ευρώ, αλλά εδώ να μου πεις έχει πουληθεί όλη η χώρα χωρίς να μας ρωτήσει και κανείς, αυτός θα κώλωνε;

Τα ριάλιτι τηλεπαιχνίδια αυξάνονται αν παρατηρείτε… τυχαίο; Δε νομίζω! Σου φτιάχνουν το σπίτι, τον κήπο, το εστιατόριο, σου μαθαίνουν να μαγειρεύεις, σου μαγειρεύουν, τους τραπεζώνεις, σε ομορφαίνουν, σου βρίσκουν νύφη, σε παντρεύουν, σου σώζουν το γάμο, σε ξεχρεώνουν, σου κάνουν κολονοσκόπηση (όπου να ‘ναι) κλπ., κλπ., κλπ..Πάμε να δούμε που οφείλεται αυτή η… ανθοφορία τους αυτή την εποχή.