Ιστορίες μικροαστικής υστερίας

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Ο «θάνατος» του Τσιλιclubbing


Ανήκω στη γενιά που ξεκίνησε να βγαίνει και να διασκεδάζει στη δεκαετία του ’90, του Buzios, Atomo, Amfitheatro, Kingsize, Prime, Privilege και πολλών άλλων mega κλαμπ όπου μας έπιαναν τον κώλο και το ευχαριστιόμασταν. Αμέτρητα μπουκάλια βότκας, σφηνάκια καμικάζι, τεκίλα και σέικερ καρπούζι σε reserve τραπέζια και χαιρετούρες με πορτιέρηδες και γκαρσόνια αποτελούσαν την επιτομή των αρετών για να ξεχωρίσει κάποιος κοινωνικά (στον ανύπαρκτο ηλικιακά εγκέφαλο μας) και όχι μόνο.

Η μαζικοποίηση της διασκέδασης στα μεγάλα κλαμπ ήταν σαρωτική: το σχεδόν  copy paste μουσικό πρόγραμμα με μικρές παραλλαγές, η τύπου μινιμαλ μυκονιάτικη-κατάλευκη διακόσμηση σε ΟΛΑ τα μαγαζιά, το ντύσιμο στην τρίχα, οι κορμάρες τέλειες γκόμενες που φορούσαν(και φοράνε ακόμα) κάτι μάξι σουτιέν για φορέματα (ένεκα βίζιτας), τα χλωρίνη κλινέξ δόντια, τα τροπικά-solarium κορμιά της πλειοψηφίας των αυτοαποκαλούμενων «κλάμπερ», η αναγωγή των «επιχειρηματιών» σε κοσμικές μορφές-πρότυπα lifestyle και η επιβολή του «στημένου» ως υπόδειγμα  τρόπου συμπεριφοράς και κοινωνικής αποδοχής ήταν γεγονός. 
Μέσα σε λιγότερο από 5 χρόνια, τα χλιδάτα μαγαζιά μαζικοποίησαν την ψυχαγωγία του κοινού που απευθύνονταν αλλά και το ίδιο το κοινό. Αυτή η νοοτροπία συνεχίζει φθίνουσα- ευτυχώς- στις μέρες μας για πολλούς λόγους αλλά κυρίως γιατί πλέον έσφιξαν οι κώλοι κυρίως λόγω αφραγκίας. Είναι θλιβερό το ότι ο κυριότερος λόγος για να εξαλειφτεί αυτός ο επιφανειακός, ρηχός, εξοργιστικά ανούσιος τρόπος διασκέδασης έμελε να είναι η έλλειψη χρημάτων γιατί φανερώνει την μεγάλη έλλειψη παιδείας που έχουμε ως λαός. Ευελπιστώ ότι τα προσκυνήματα της Μυκόνου κα της Αράχοβας θα σταματήσουν την επόμενη δεκαετία και όχι γιατί θέλω να πληγεί ο τοπικός τουρισμός, αλλά γιατί πρέπει να μάθουμε να μην  «φερόμεθα και να αγόμεθα» (βεβαίως-βεβαίως) σύμφωνα με τα θέλω και τα πρέπει άλλων. Ελπίζω αυτή η γαμημένη κρίση να φέρει στον εγκέφαλο όλων μας την «κρίση» που χάσαμε τα τελευταία 20 χρόνια. Να μάθουμε να κάνουμε επιτέλους πράγματα που μας γεμίζουν και πραγματικά τα θέλουμε, που μας χαρίζουν ικανοποίηση με διάρκεια και όχι Nescafe ευτυχία (instant) που μετά μας αφήνει μετέωρους να ψάχνουμε μάταια τον επόμενο «νες» που θα μας γεμίσει. 

Πρέπει απλά να το χωνέψουμε: είμαστε για τα μπάζα! Μας πήδηξαν γιατί σκύψαμε, παρόλο που ξέραμε την συμβουλή για το σαπούνι και το χειρότερο είναι ότι για πολύ καιρό το απολαμβάναμε κιόλας. Οι μαλακίες όμως τελειώνουν τώρα. Δεν θα περιμένει κανείς ξανά στην ουρά τον κάθε μαλάκα πορτιέρη να τον βάλει μέσα, δεν θα πληρώνει κανείς παρκαδόρο για να του πάει το αμάξι σε ένα χωράφι που απέχει 1 χλμ από το κλαμπ, δεν θα αραδιάζονται στη σειρά τα Cayenne στις εισόδους των μαγαζιών για μόστρα γιατί πολύ απλά δεν θα χουμε μαντίλι να κλάψουμε.


Οι παρέες αρχίζουν σιγά-σιγά να μιλάνε, να συναντιούνται πραγματικά, να μοιράζονται όνειρα, εμπειρίες, αγωνίες, σκέψεις. Η επικοινωνία αρχίζει να βιώνει τη δική της μίνι ανάσταση ,αναδυόμενη στραπατσαρισμένη μέσα από τη Χάβρα της λαϊκής αποχαύνωσης.  Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα τα γλεντήσαμε με το παραπάνω στη χώρα μας. Δείτε ενδεικτικά αν σας θυμίζουν κάτι:


1.      Οκνηρία= η φυγοπονία, η τεμπελιά
2.      Αλαζονεία= το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του ανώτερο
3.      Λαιμαργία= κατάσταση στην οποία ένας άνθρωπος τρώει πολύ, ασταμάτητα και γρήγορα
4.      Λαγνεία= κατάσταση στην οποία ο άνθρωπος δεν ελέγχει τις σεξουαλικές του επιθυμίες
5.      Απληστία= πλεονεξία, αυτός που θέλει όλο και περισσότερα.
6.      Οργή= θυμός, μνησικακία
7.      Ζηλοφθονία= Όταν κάποιος ενοχλείται με την επιτυχία των άλλων.

Δεν τα αναφέρω από θρησκοληψία (δεν είναι του τύπου μου κιόλας), απλά όταν όλα αυτά όταν αναφέρθηκαν προ αμνημονεύτων- από αλλοθρήσκους προς ημάς (:-Ρ)- ήταν για να βάλουν κάποια όρια σε μία κοινωνία που η μάζα της δεν ήταν και ότι πιο πολιτισμένο… Παρόλα αυτά το «παν μέτρον άριστον» δυστυχώς αυτοκτόνησε στη γενέτειρα του. Ωστόσο «η ηθική έξ'έθνους περιγίνεται*», που στην περίπτωση μας μπορεί να μεταφραστεί ποικιλοτρόπως παίζοντας με τις λέξεις…

Ευελπιστώ ότι σαν άτομα θα αρχίσουμε να σεβόμαστε και να αγαπάμε πραγματικά τον εαυτό μας και σαν τέτοια άτομα σίγουρα θα αρχίσουμε να σεβόμαστε και αλλήλους. Και ίσως κάποια στιγμή να δούμε ότι για ότι μας συμβαίνει δεν μας φταίνε όλοι οι άλλοι, αλλά πολύ πιθανόν ο ίδιος μας ο εαυτός, τον οποίο ουσιαστικά ποτέ δεν αγαπήσαμε, γιατί τον φτιάξαμε και τον προσαρμόσαμε στις επιθυμίες άλλων.

Και μια και το έριξα στα αρχαία γνωμικά ας κλείσω και με ένα:
Πασών κολάσεων βαρύτατη εν αμαθεία και αμαρτία καταβιώναι.
Μτφ: Η χειροτέρα κόλασις εξ όλων είναι το να ζεις μέσα εις την αμάθεια και την αμαρτία. (στο πρώτο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη-στο δεύτερο μερικώς και υπό ειδικές προϋποθέσεις;-) )

*Η ηθική έχει τις ρίζες της στις συνήθειες.-Αριστοτέλης

Υ.Γ.1:  Ξεστραβωθείτε γιατί χανόμαστε!
Υ.Γ.2: Τα παραπάνω ισχύουν ακριβώς και για τους οχετούς ψυχαγωγίας ονόματι μπουζούκια. Χίλιες φορές στο 23ο χλμ. Αθηνών - Λαμίας παρά τις μεγάλες «πίστες» με τα  τραπέζια σαρδελοκούτια που προσβάλουν την ανθρώπινη ύπαρξη προσφέροντας υπηρεσίες σταύλου. Ούστ!

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Το φαινόμενο "Τούρκικα σήριαλ" στην Ελλάδα-Cok Güzel!

Η καημένη η Ναζλί που κακόπεσε
και πήρε τον πάμπλουτο Νίκο τον οποίο
ο παραδοσιακός παππούς παραλίγο
να περιτομήσει με το στανιό (άουτς!) για
να δώσει την ευχή του στο γάμο
 Η αρχή έγινε πριν 6 χρόνια. Καλοκαίρι 2005 και μεσούσης μιας βαρετής τηλεοπτικής σεζόν, ξεκίνησε να παίζει η σειρά «Τα σύνορα της αγάπης». Εκεί ο ζάπλουτος Έλληνας Νίκος και η Τουρκάλα, κόρη μπακλαβατζή, Ναζλί, ερωτεύονται σφόδρα ενώ οι οικογένειες τους, τους φέρνουν διαρκώς εμπόδια. Βεβαίως πιο αρνητική σε αυτόν τον έρωτα ήταν η οικογένεια της Ναζλί, γιατί η καημένη κακόπεσε από τον μπακλαβά στα κότερα και τις επιχειρήσεις… Τότε λοιπόν πολλοί παραξενεύτηκαν στο άκουσμα της τουρκικής γλώσσας, παρόλα αυτά η αγάπη ΠΑΝΤΑ νικά και έτσι το φιλοθεάμον κοινό αγάπησε το Νίκο, τη Ναζλί και την καραπιπερίμ γλώσσα τους που ορισμένες λεξούλες όλο και κάτι μας θύμιζαν...τυχαίο;

 
Δεξιά ο Ονούρ. Το σύμπαν απορεί
ακόμα γιατί αρέσει αυτός ο ζουμπάς...
Πέντε χρόνια μετά, κανείς δεν φανταζόταν την επέλαση των τουρκικών σειρών στους τηλεοπτικούς μας δέκτες. Ο Εζέλ, η Μενεξέ, ο Κενάν, ο Χαλίλ και η Λάμια (μα τι όνομα για μια καλοκάγαθη πρωταγωνίστρια;) κατατρόπωσαν Παπακαλιατιάδα και σία. Ο μεγάλος «σαματάς» έγινε με το «1000 και μία Νύχτες», όπου ο «σεβντάς» ενός μεγαλοεργολάβου, του Ονούρ (επίσης κοντού, ημικάραφλου και με εξόρυγχα μάτια,) και της Σεχραζάτ, μίας νεότατης, χήρας μεν αλλά βραβευμένης αρχιτεκτόνισσας δε και με καρδιά «μπαξέ», θα γινόταν the talk of the town ή καλύτερα ολόκληρου του έθνους! Η Σεχραζάτ στο σήριαλ αναγκάζεται να πουλήσει το κορμί της «μπιρ παρά» για μια νύχτα στο αφεντικό της τον Ονούρ (400.000 τουρκικές λίρες, κάπου 170.000 ευρώ, pas mal!) για να σώσει τον καρκινοπαθή μικρό γιο της. Χιλιάδες οι μεσόκοπες κοτσονάτες και μη, ελληνίδες που έπαιρναν homework κάθε φορά που ο Ονούρ είχε “σεκλέτια”…


Ο αρρενωπός Εζέλ έφαγε
για πρωινό  τους μετρο-ασέξουαλ
έλληνες αποτριχωμένους πρωταγωνιστές
            Κάτι η οικονομική κρίση... κάτι οι κακές επενδύσεις σε αρκετά ανούσια σενάρια και σειρές τραγικές copypaste ξένων σήριαλ (*απορεί ακόμα το πανελλήνιο ΠΟΙΟΣ ενέκρινε τα σκερτσάκια-μετέπειτα σφηνάκια που σύμφωνα με πληροφορίες κάθε φορά που προβάλλονται, σπάνε οθόνες και τηλεκοντρόλ από τηλεθεατές σε παροξυσμό)... κάτι που τα τούρκικα σήριαλ είναι υπερπαραγωγές, δεν ήθελε πολύ να γίνει το «κακό». Οι πάλαι ποτέ «ορκισμένοι εχθροί» του έθνους, πλέον το ψυχαγωγούν με χλιδάτες ιστορίες γόνων καλών οικογενειών και φτωχών πλην τίμιων κοριτσιών παίρνοντας άφεση αμαρτιών, έστω και για ένα δίωρο, για τα δεινά των Ελλήνων.

            Πάντως στις τουρκικές παραγωγές η πολυτέλεια ξεχειλίζει. Τα γυρίσματα είναι εξωτερικά όλα σχεδόν, σε βίλες και σούπερ τοπία, προβάλοντας τα τουρκικά αξιοθέατα full. Ο φτωχότερος έχει mercedes slk και ο πλουσιότερος 30 κότερα, ένα για κάθε μέρα του μήνα. Επίσης οι καλλονοί επιχειρηματίες-πρωταγωνιστές αφιερώνουν περί τα 5 λεπτά από ολόκληρη τη σεζόν για συμφωνίες και μίνιμουμ 300.000 ώρες στο να κυνηγάνε γκόμενες ή να κλαψομουνιάζουν που τους αδίκησε ο θεός έρωτας. Αναμφίβολα δεν υπάρχει ελληνίδα που να μην έχει σκεφτεί να αυτομολήσει στην Τουρκία, σαν δούλα στην έπαυλη του οποιουδήποτε γηγενή Γιάγκου Τζαναμπέτογλου, αντί να κάθεται εδώ και να της ζαλίζει το αιδοίο ο κοιλαράς, μπουχέσας, που δεν αλλάζει ούτε μια λάμπα, βλαχομπαρόκ, ελληναράς σύζυγος της.

            Επίσης στα τούρκικα σήριαλ ο θεσμός της οικογένειας είναι ιερός. Μπορεί το κέρατο, οι ίντριγκες και τα πισωμαχαιρώματα να πέφτουν σύννεφο αλλά το στεφάνι και τα παιδιά προτεραιότητα! Δεν είναι μετά να απορείς που στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, που όλοι χρωστάνε μέχρι και στους Αριανούς, και που ο νεοσυντηρητισμός γνωρίζει δόξες μέσα στο γενικότερο χάος, τα τούρκικα σίριαλ, με αυτές τις γνώριμες αξίες για την Ελλάδα, έχουν αποκτήσει φανατικό κοινό (μόνο που το σκέφτομαι ότι αυτό πραγματικά γίνεται με πιάνει σύγκρυο Χριστέ μου...).
            Η τηλεοπτική σεζόν φέτος τελείωσε για τα ιδιωτικά κανάλια άρον-άρον στα μέσα Ιούνη, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει σάλιο και άρχισαν οι γνωστές επαναλήψεις, ακόμα και των τουρκικών σήριαλ! Το σουξέ είναι τόσο μεγάλο που τα περιοδικά τηλεοπτικού προγράμματος δίνουν cd για τούρκικα άνευ διδασκάλου!
          
           Σήκωσαν «μπαϊράκι» τα τούρκικα σήριαλ, που έκαναν «γιουρούσι» στο ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο καθώς αποδείχτηκαν πραγματικό «κελεπούρι» ένεκα κρίσης... Τέρμα οι εποχές που τα κανάλια ξόδευαν «κουτουρού». Ο «κουμπαράς» στέγνωσε! Οι φήμες για τις ελληνικές παραγωγές παραμένουν δυσοίωνες και τον Σεπτέμβρη προβλέπεται καινούργιος «νταμπλάς» για τους έλληνες δημιουργούς και ηθοποιούς ενώ τα νέα στον ΑΝΤ1 προβλέπεται να τα λέει η Φατμέ Χαμπέρογλου και τον καιρό στην ΕΤ3 ο Ντελάλ Μελτεμ. Ταμάμ;

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Summertime...

(Blast from the past)

Summertime and the living is easy


Lido, Italy, 1948

Fish are jumping and the cotton is high
Your daddy's rich and your mama's good-looking

Positano, Italy, 1949
Hush, little baby don't you cry
don't cry, don't cry, don't cry

Vouligmeni, Greece, 1948
no no no no
don't cry, don't cry

Nice, France, 1950
One of these mornings you're gonna rise up singing
you spread your wings and take to the sky

Venice, Italy, 1951
But until that morning there is nothing can harm you
With your daddy and mommy standing by
They are stnading by, I know, don't cry

Piraeus (Votsalakia), Greece, 1950-1960
Summertime, summertime, summertime
and the living is, living is easy
Fish are, I know the fish are jumping
and cotton is so high


Cote d' azur, France, 1955
You'r daddy is so, so rich and your mama good-
Hydra, 1960, Greece*
she had to be good-looking


Beaulieu, France, 1960

so hush, little baby, don't you cry

Myconos, Greece, 1960
don't you cry, no no, don't cry

Cannes, France, 1962

no need to cry, don't cry, don't cry
summertime, summertime....

Summer moves on...enjoy it while it lasts...x


* Leonard Cohen on the Greek island of Hydra in 1960
**Source:http://www.deltiokairou.gr/Lifestyle/thelw-na-gyrisw-stis-palies-paralies.1313108.html

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Έπιπλο πρώτης και τελευταίας κατοικίας!


Πάνω που σας είχα πει ότι το επάγγελμα κοράκι-νεκροθάφτης είναι το πιο προσοδοφόρο σε προηγούμενη μου ανάρτηση (και μάλιστα μετά από προσωπική επιτόπια έρευνα κλικάρετε ΕΔΩ), η πραγματικότητα έρχεται να με επιβεβαιώσει… Ο οίκος τελετών «Αδάμ» παρουσιάζει μία παγκόσμια καινοτομία-πατέντα παρουσιάζοντας το έπιπλο πρώτης και «τελευταίας» κατοικίας… Δεν θα χρειαστεί να πάρετε ΠΟΤΕ άλλο κρεβάτι από την εφηβεία έως τα βαθιά γεράματα…

Στο πρώτο στάδιο το «έπιπλο» ξεκινάει ως καναπές. Καθόμαστε όμορφα και ωραία, λειτουργεί και ως μπαούλο, αποθηκεύει ότι θες (τύφλα να χει το ΙΚΕΑ) ιδανικό για εργένηδες και φοιτητές (μπορεί να κρύψει και τον καθηγητή που σε κόβει εδώ και 10 εξεταστικές…)!
Φέρνεις γκόμενα/ο στο σπίτι? Κανένα πρόβλημα! Γίνεται διπλό κρεβάτι και «ξαπλώνεις μια χαρά». Μετά εάν βαρέθηκες το σεξ ή παντρεύτηκες και το σεξ πήρε πούλο, ή έγινες ραμολιμέντο τότε αφαιρείς τα μαξιλάρια, βγάζεις στο σεντόνι όμορφα (στο πακέτο συμπεριλαμβάνεται σεντόνι-σεμέν 100% σατεν) βγάζεις και τα μπράτσα και είσαι έτοιμος για φευγιό. Καταπολεμήσε την οικονομική κρίση και ρίξε χλέπα στη μουρη των γραφείων κηδειών, πρώτον γιατί είσαι έτοιμος πακέτο και δεύτερον γιατί οι δικοί σου πληρώνουν μόνο το delivery. Απολαύστε το βίντεο και να ξέρετε ότι βγαίνει και σε μπεζουλί χρώμα εάν το μαύρο σας θλίβει.



Υ.Γ. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε ο ΘΕΟΣ-«Αδάμ» είναι Θεσσαλονικιός και βιρτουόζος του ΚΑΡΑΟΚΕ!


Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Μας κατέστρεψαν οι βρώμες οι σουφραζέτες! (This one is for the boys)

Ανήκω στην κατηγορία των γυναικών που πιστεύω στην ανεξαρτησία είτε αυτή είναι οικονομική, επαγγελματική, σεξουαλική, μπλα, μπλα, μπλα, μπούρου και λοιπά. Σιχαίνομαι τις γυναίκες κατίνες, κυράτσες που σκοπό της ζωής τους έχουν να είναι με κάποιον, γιατί δεν μπορούν solo, τις κλαψομούνες, όλες τέλος πάντων εκείνες, που δεν μπορούν να τα καταφέρουν μόνες τους, σε οποιονδήποτε τομέα τις ζωής τους, από πεποίθηση και όχι γιατί το προσπάθησαν.


Τα γλυκά αγόρια που θα διαβάσουν το κείμενο είμαι σίγουρη ότι θα πουν «α, να άλλη μια φεμ(ου)ινίστρια», να μας τα ζαλίσει με γυναικείες παπαριές και κουραφέξαλα. Ε, λοιπόν όχι! Σε αυτό το άρθρο-ο Θεός να το κάνει- θα αποδείξω ότι κόποι, τα αιματοκύλισματα και οι αγώνες αιώνων από τις συντρόφισσες ομόφυλες μου τελικά, τώρα, όχι μόνο δεν δικαιώνονται αλλά… συνεχίζουν να παίρνουν πολύ απλά τον πούλο (κυριολεκτικά και μεταφορικά).



Επειδή η μαύρη μοίρα εκτός από γυναίκα με γέννησε και ελληνίδα θα προσπαθήσω να εξηγήσω (σε όσους δεν το βιώνουν στο πετσί τους προφανώς) τι σημαίνει επί της ουσίας αυτός ο θανατηφόρος συνδυασμός.
  1. Από μια μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού ανδρικού πληθυσμού by default θεωρείσαι περιορισμένων δυνατοτήτων, σχεδόν καθυστερημένη,  μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Συγκεκριμένα αυτά που θεωρείσαι από την κατασκευή σου ότι (πρέπει να) ξέρεις είναι: ότι έχει σχέση με τα οικιακά και το νοικοκυριό (ζούμε σε χώρα που είχε μάθημα την οικιακή οικονομία…), που είναι το κομμωτήριο, ενημέρωση τύπου cosmopolitan και στην περίπτωση που γνωρίζεις τι είναι το off side μπορεί να ξεσηκωθούν κύματα ενθουσιασμού. Εμ, βέβαια ένα τόσο δύσκολο πράγμα που καταλαβαίνουν όλοι αυτοί οι ουρακοτάγκοι στα γήπεδα και ο Τάκης Τσουκαλάς θέλει πολύ μυαλό για να το καταλάβεις, πώς να μην ενθουσιαστούν;
  2. Στον εργασιακό στίβο το να είσαι γυναίκα σημαίνει ότι θα είσαι κακοπληρωμένη και υφισταμένη για μία ζωή. Επίσης εάν θες να ανελιχθείς στη δουλειά σου, δεν θα γίνεις μάνα ποτέ ή θα γίνεις με εξωσωματική στα 50 σου, γιατί τότε θα χεις ένα μισθό και θέση της προκοπής και επίσης δεν θα κινδυνεύεις να χάσεις τη δουλειά σου λόγω εγκυμοσύνης.
  3. Επίσης πολλοί άνδρες αντιμετωπίζουν την έμμηνο ρύση πολύ επιφανειακά. Τείνουν να την θεωρούν απλά ένα ακόμα γυναικείο καπρίτσιο, μηνιαίο, το οποίο όμως το έχει η πηγή του σεξ για αυτούς, οπότε για να πηδάνε κάνουν απλά υπομονή. Ε, λοιπόν δεν είναι τόσο απλό. Η γαμό-περίοδος σε πρήζει, σε πονάει, σου αλλάζει τη διάθεση, σε κάνει υπερευαίσθητη, ευέξαπτη, σου ανεβάζει πυρετό, σου δημιουργεί κομμάρες, σου κόβει τα πόδια και εν ολίγης σου γαμεί το κέρατο. Και όλα αυτά γιατί; Για να διαιωνιστεί το είδος; Χεστήκαμε κιόλας. Μας ρωτάει εμάς κανείς, εάν έχουμε όρεξη να κλαίμε με το παραμικρό, ενώ παράλληλα είμαστε τούμπανο από το πρήξιμο;
  4. Παράλληλα το να είσαι γυναίκα στην Ελλάδα σημαίνει ότι δεν πρέπει να λες αυτό που σκέφτεσαι και να επιβραβεύεις χαζομάρες για να είσαι αρεστή. Αυτές που κάνουν το λάθος να εκφράζουν γνώμη και έχουν άποψη είναι απλά καταδικασμένες να υποφέρουν σε όλους του τομείς της ζωής τους μέχρι να μεταλλαχτούν σε «φυσιολογικές*».
Ιστορικά οι σουφραζέτες έκαιγαν τα σουτιέν τους για να έχουμε εμείς οι γουρούνες σήμερα: 

α) δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι για γυναίκες
β) δικαίωμα στην εργασία
γ) δικαίωμα στο δικό τους όνομα (και όχι υποχρεωτικά του συζύγου)
δ) ισοτιμία στην οικογενειακή εξουσία
ε) ελεύθερη επιλογή συζύγου

Από όλα αυτά, πολλά χρόνια μετά, και κάνοντας έναν γρήγορο υπολογισμό μόνο την «α» επιλογή έχουμε κατοχυρώσει και από αυτήν μόνο το πρώτο μισό (οι γυναίκες πολιτικοί δεν είναι και πολλές στη Βουλή ούτε στις θέσεις εξουσίας αν δεν απατώμαι…). Θεωρώ λοιπόν ότι τα γλυκά ελληνόπουλα αδίκως κατηγορούν συχνά πυκνά της ελληνοπούλες και θα πρέπει να αναλογιστούν ότι έστω και εάν τους τα πρήζουν ολίγον τι πολύ, είναι γιατί απλά καθημερινά παλεύουν για να αποδείξουν πράγματα τα οποία οι πρώτοι απολαμβάνουν από γεννησιμιού τους.

Με αυτά και με αυτά  πάνω στη σύγχυση μου σκέφτηκα να κάψω το σουτιέν μου από το H&M για να αντιδράσω… αλλά λέω ίσως του χρόνου, γιατί δεν έχω λεφτά να πάρω άλλο. Καλοπληρωμένη γαρ…

*Φυσιολογική γυναίκα: αυτή που αποκρίνεται σχεδόν σε όλες ερωτήσεις προερχόμενες από άρρενες καταφατικά, έχει οργασμό πάντα και λατρεύει να πηγαίνει στο γήπεδο και να την φορτώνουν κέρατα.


Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Έγκλειστη Παιδεία

Πολλές φορές το σχολείο μοιάζει φυλακή για τους μαθητές. Για τους έγκλειστους μαθητές των φυλακών νέων όμως το σχολείο σημαίνει ελευθερία.

Φυλακές ανηλίκων δεν υπάρχουν πια, με αυτή την ονομασία τουλάχιστον. Την θέση τους έχουν πάρει τα «ειδικά καταστήματα κράτησης νέων» και αυτό γιατί οι ηλικίες των νέων-παιδιών που κρατούνται ξεκινάει από τα 15 και φτάνει μέχρι και τα 25 έτη.

Η Ελλάδα διαθέτει 3 Ειδικά Καταστήματα Κράτησης Νέων: Το Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα, το Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Βόλου και το Αγροτικό Σωφρονιστικό Κατάστημα Ανηλίκων Κασσαβέτειας στον Αλμυρό Βόλου. Τα ανήλικα κορίτσια κρατούνται στο Τμήμα Ανήλικων Νεανίδων στο κατάστημα κράτησης Γυναικών Ελαιώνα Θηβών.
Συνολικά αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα κρατούνται 575 ανήλικοι ηλικίας από 15 έως 25 ετών. κρατούνται 575 ανήλικοι ηλικίας κυρίως από 15 έως 21 ετών. 35  από αυτούς είναι ηλικίας από 21 έως 25 χρόνων.

Αριθμητικά τα… πρωτεία έχει το Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα όπου κρατούνται συνολικά 365 νέοι, περίπου  90 είναι Έλληνες, ακολουθεί το Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Βόλου με περίπου 149 ανήλικους στο οποίο κρατούνται αποκλειστικά αλλοδαποί, το Αγροτικό Σωφρονιστικό Κατάστημα Ανηλίκων Κασσαβετείας με 34 ανηλίκους-μόνο 9 έλληνες και τέλος στο κατάστημα κράτησης Γυναικών Ελαιώνα Θηβών κρατούνται 19 ανήλικες, 3 εκ των οποίων είναι ελληνίδες.

Ποιοι είναι οι ανήλικοι όμως που περνούν το κατώφλι των φυλακών; Περιορισμός σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων επιβάλλεται μόνο σε ανηλίκους που έχουν συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας, εφόσον η πράξη τους, αν την τελούσε ενήλικος, θα ήταν κακούργημα και εμπεριέχει στοιχεία βίας, στρέφεται κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας ή τελείται κατ' επάγγελμα ή κατ' εξακολούθηση όπως ληστεία, ανθρωποκτονία, επικίνδυνη σωματική βλάβη, εμπόριο ναρκωτικών και γενικότερα κακουργηματικές πράξεις που γίνονται επανειλημμένως ή και για βιοποριστικούς λόγους.
Οι νεαροί κρατούμενοι επιτρέπεται να παραμείνουν στα ειδικά καταστήματα κράτησης νέων και μετά τη συμπλήρωση του 21ου έτους της ηλικίας τους, για λόγους όπως η ολοκλήρωση των σπουδών τους ή κάποιου προγράμματος επαγγελματικής κατάρτισης που ήδη παρακολουθούν.

Στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Βόλου από το 2001 λειτουργεί γυμνάσιο (ως παράρτημα του 6ου Γυμνασίου Βόλου) το οποίο παρακολουθούν 30  ανήλικοι και από φέτος λειτουργεί δημοτικό σχολείο το οποίο παρακολουθούν 50 άτομα.
Στο Αγροτικό Σωφρονιστικό Κατάστημα Ανηλίκων Κασσαβετείας λειτουργεί μονοθέσιο δημοτικό σχολείο από το 1984 και σήμερα φοιτούν σε αυτό 12 ανήλικοι εκ των οποίων 8 έλληνες.
Στις εγκαταστάσεις των φυλακών γυναικών Ελαιώνα λειτουργεί εδώ και 3 χρόνια σχολειό δεύτερης ευκαιρίας, γυμνάσιο και λύκειο, το οποίο παρακολουθούν περίπου 6 ανήλικες στις τάξεις του γυμνασίου. Υπάρχει και ένα τμήμα διδασκαλίας για απόκτηση απολυτήριου δημοτικού.
Όλοι οι κρατούμενοι μαθητές έχουν το επιπλέον κίνητρο ότι η μία ημέρα παρακολούθησης μετράει σαν δύο ποινής. Η παρακολούθηση είναι προαιρετική.

Σχολείο Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλώνα

Αίθουσα του Γυμνάσιου-Λυκείου Φυλακών Αυλώνα
Ο Αυλώνας απέχει σαράντα πέντε χιλιόμετρα από την Αθήνα μέσω της εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας. Η έξοδος βρίσκεται στον κόμβο της Μαλακάσας προς Ωρωπό. Είναι μια περιοχή πολύ δύσκολη ιδιαίτερα τον χειμώνα που εύκολα κλείνει από τα χιόνια, ενώ το καλοκαίρι η ζέστη είναι ανυπόφορη. Ένα χιλιόμετρο πριν το χωρίο του Αυλώνα βρίσκονται οι ομώνυμες φυλακές ανηλίκων. Το παλαιό κτίριο της φυλακής αυτής λειτουργούσε ως στρατιωτικό κατάστημα κράτησης με τη ονομασία Στρατιωτική Φυλακή Αυλώνα μέχρι και τα μέσα τις δεκαετίας του ’90. Το 1998 το πρώην Σωφρονιστικό Κατάστημα Ανηλίκων Κορυδαλλού (ΣΚΑ) μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις των στρατιωτικών φυλακών και μετατράπηκε σε Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα (ΕΙΚΚΝΑ).
Εδώ κρατούνται σήμερα 365 νέοι, ηλικίας 15-έως 25 ετών, και περίπου 90 είναι Έλληνες και οι υπόλοιποι αλλοδαποί. Το πρόβλημα του υπερπληθυσμού υπάρχει και εδώ όπου η χωρητικότητα του κτιρίου που κανονικά δεν θα έπρεπε να ξεπερνά τους 300.
Η επιδίωξη της διεύθυνσης και του σωφρονιστικού προσωπικού είναι να γίνεται κάποιος διαχωρισμός των κρατούμενων νέων ανάλογα το αδίκημα, την ηλικία, την εθνικότητα.
Οι ανήλικοι κρατούμενοι έχουν και το δικαίωμα λήψης αδειών από τι στιγμή που δεν εκκρεμεί καταδικαστική απόφαση και έχουν εκτίσει το 1/5 τις ποινής τους, ενώ συνυπολογίζονται και άλλοι παράγοντες όπως η ύπαρξη κηδεμόνα ή οικείου προσώπου που θα τους φιλοξενήσει, η συμπεριφορά και φυσικά το αδίκημα που έχουν διαπράξει.
Graffiti σε τοίχο των φυλακών Αυλώνα
Στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα λειτουργεί σχολείο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Το Δημοτικό Σχολείο είναι από τα πιο παλιά των φυλακών ανηλίκων πανελλαδικά καθώς η λειτουργία του ξεκινά από τη δεκαετία του ’70, η οποία συνεχίστηκε και μετά την μεταφορά του Σωφρονιστικό Καταστήματος Ανηλίκων Κορυδαλλού στον Αυλώνα. Το Δημοτικό σχολείο είναι τριθέσιο, έχει 3 δασκάλους και 72 εγγεγραμμένους μαθητές, ενώ καθημερινά παρακολουθούν κατά μέσο όρο 60 μαθητές.
Το Γυμνάσιο των φυλακών Αυλώνα ξεκίνησε την λειτουργία του 2000- το πρώτο σε σωφρονιστικό κατάστημα- και το Λύκειο το 2003. Στο Γυμνάσιο υπάρχουν 212 και στο Λύκειο 27 εγγεγραμμένοι μαθητές. Κατά μέσο όρο παρακολουθούν τα μαθήματα 140 με 150 άτομα καθημερινά. Η παρακολούθηση των μαθημάτων είναι προαιρετική και επιπλέον κίνητρο αποτελεί το γεγονός ότι η μία ημέρα παρακολούθησης αντιστοιχεί με δύο ποινής. Πρόσφατα έγκλειστος μαθητής του της Β Λυκείου Φυλακών Αυλώνα βραβεύτηκε από την Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία για τη διάκρισή του στον ετήσιο μαθηματικό διαγωνισμό.

Νομοθεσία και συνθήκες κράτησης νέων
Με το νόμο 3860, που ψηφίσθηκε τον Ιούνιο του 2010 έγιναν ορισμένες σημαντικές βελτιώσεις στην ποινική νομοθεσία για ανήλικους δράστες, οι οποίες αφορούν στη μείωση των ορίων των επιβαλλόμενων ποινών, την αύξηση της ηλικίας για την ποινή του σωφρονισμού από τα 13 στα 15 έτη, το δικαίωμα παράστασης και ακρόασης του ανηλίκου κατηγορουμένου, την κατάργηση του αυτοφώρου, τη μείωση της διάρκειας προσωρινής κράτησης από τους 9 στους 6 μήνες, τον υποχρεωτικό διορισμό συνηγόρου καθώς και την εξειδίκευση των δικαστών ανηλίκων. Τέλος η μεγαλύτερη ποινή κάθειρξης σε ανήλικο δεν μπορεί κατ’ αρχήν να έχει διάρκεια μεγαλύτερη των δέκα ετών, ενώ πριν ήταν το όριο τα 20 έτη. Θα μπορεί σε εξαιρετικές περιπτώσεις ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων να ανέρχεται μέχρι 15 έτη.
Η περσινή έκθεση, μετά από επιτόπια αυτοψία, του Συνηγόρου του Πολίτη στις φυλακές Αυλώνα, υπογράμμιζε το πρόβλημα του υπερπληθυσμού. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι ο σωφρονιστικός κώδικας προβλέπει ότι «δεν πρέπει να υπερβαίνει τους τριακόσιους κρατουμένους» η δυναμικότητα των καταστημάτων σωφρονισμού. Σε ότι αφορά το ΕΚΚΝΑ, τόνιζε ότι μέχρι το 1999 η προβλεπόμενη χωρητικότητα ήταν 150 κρατούμενοι, ενώ από το 2000 ορίστηκε σε 308.
Φέτος στις 27-1-2011 κλιμάκιο του Συνηγόρου του Πολίτη ξανά επισκέφτηκε το κατάστημα νέων Αυλώνα. Σύμφωνα με τον Συνήγορο του Παιδιού κ. Γιώργο Μόσχο το πρόβλημα της συμφόρησης του Καταστήματος όχι μόνο παραμένει, αλλά ενίοτε κλιμακώνεται. Η διαπίστωση μάλιστα αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία, εάν ληφθεί υπόψη ότι πρόσφατα επήλθαν μεταρρυθμίσεις στη νομοθεσία, οι οποίες αναμενόταν να επιφέρουν και μείωση του πληθυσμού των ανηλίκων και νέων κρατουμένων.
Σύμφωνα με τον συνήγορο του πολίτη χαρακτηριστικό είναι ότι κατά καιρούς έχουν επιστρατευθεί ακόμη και οι χώροι των «Πειθαρχείων», στους οποίους τοποθετούνται για τις ανάγκες των κρατουμένων πρόχειρα κρεβάτια, ενώ κατά τα περιόδους 40-50 άτομα κοιμούνταν στο πάτωμα.
           
Όσον αφορά στις συνθήκες διαβίωσης ο συνήγορος του παιδιού μας ανέφερε ελλείψεις τόσο σε είδη ατομικής υγιεινής, οι οποίες καλύπτονται μέσω προσφορών από ιδιώτες, όσο και σε ζεστό νερό το οποίο παρέχεται 3-4 φορές την εβδομάδα, και πιθανώς όχι σε επαρκή ποσότητα. Υπάρχει επίσης το πρόβλημα της έλλειψης μόνιμου ιατρικού προσωπικού, ενώ τα προβλεπόμενα ποσά για την αγορά φαρμακευτικού υλικού είναι μικρά και οι ανάγκες καλύπτονται εν μέρει από δωρεές εκ μέρους φαρμακείων, καθώς και με αγορά από το φιλόπτωχο ταμείο του Καταστήματος,

Γενικότερα ο Συνήγορος του Παιδιού από την αυτοψία που πραγματοποίησε βγήκε το συμπέρασμα ότι το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών των κρατουμένων καλύπτεται από δωρεές ιδιωτών. Το υλικό συγκεντρώνεται στην Κοινωνική Υπηρεσία και να διανέμεται στους κρατουμένους, ανάλογα με τις ανάγκες. Τέλος σε ότι αφορά το ζήτημα της τηλεφωνικής επικοινωνίας των κρατουμένων, καλύπτεται με δωρεά τηλεκαρτών από τον ΟΤΕ και από ιδιώτες.

Για ποια αδικήματα βρίσκονται οι νέοι στη φυλακή
Τα πιο συνηθισμένα αδικήματα των ανήλικων κρατουμένων είναι κλοπή-ληστεία, ξυλοδαρμός, ναρκωτικά και παράνομη είσοδος στην χώρα. Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών που μπαίνουν φυλακή προέρχεται από τις κατώτερες κοινωνικές και οικονομικές τάξεις  όπως μετανάστες, αθίγγανοι και παιδιά ορφανά ή άπορων οικογενειών.

Προγράμματα απεξάρτησης
Στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα υπάρχει πρόγραμμα απεξάρτησης, με συμβουλευτική ψυχολογική υποστήριξη, σε συνεργασία με το πρόγραμμα Στροφή του ΚΕΘΕΑ που προσπαθούν με επισκέψεις έως και τέσσερεις φορές τη βδομάδα να βοηθήσουν τα εξαρτημένα παιδιά.
Σε ολόκληρη την Ελλάδα το μοναδικό Κέντρο Απεξάρτησης Τοξικομανών Κρατουμένων λειτουργεί από το 2002 σε ξεχωριστό κτίριο δίπλα από τις φυλακές γυναικών του Ελαιώνα για άντρες και γυναίκες κρατούμενους χρήστες. Κρατούμενοι από όλη την Ελλάδα μπορούν να ενταχθούν στα προγράμματα απεξάρτησης κατόπιν αιτήσεως τους.

Επανένταξη
Το μεγάλο πρόβλημα ξεκινάει μετά την αποφυλάκιση. Το στίγμα ακολουθεί τον κρατούμενο, τον προσδιορίζει, μεγαλώνει το ψυχικό βάρος. Οι νέοι αποφυλακισμένοι χρειάζονται μεγάλο απόθεμα αντοχής για να μπορούν να απορροφούν την απόρριψη, να ξαναπροσπαθούν.
Από το 2007 λειτουργεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Δικαιοσύνης το κέντρο επανένταξης αποφυλακιζόμενων με την ονομασία «Επάνοδος». Προσφέρει  προγράμματα για την ομαλή κοινωνική ενσωμάτωση όσων αποφυλακίζονται, ειδικότερα για την επαγγελματική κατάρτιση και προώθησή τους στην αγορά εργασίας, τη συμβουλευτική και ψυχοκοινωνική υποστήριξή τους, προγράμματα απεξάρτησης, μέχρι προσωρινή στέγη.
Άλλος ένας φορέας, μη κυβερνητικός, είναι η «Άρσις», μία κοινωνική οργάνωση Υποστήριξης νέων 15 ‘έως 21 ετών που ασχολείται και με την επανένταξη ανήλικων φυλακισμένων.
Το κύριο όμως πρόβλημα είναι η εύρεση εργασίας. Παρά την προσπάθεια που γίνεται δεν υπάρχει δίκτυο εργοδοτών ήδη ευαισθητοποιημένων οι οποίοι θα έχουν δηλώσει την πρόθεσή τους να απασχολήσουν αποφυλακισμένους. Για τους αλλοδαπούς τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα.


Υ.Γ.1 Το παρόν κείμενο αποτελεί πρόσφατο ρεπορτάζ μου που μου βγήκαν τα μάτια να το κάνω. Ελπίζω να σας διαφώτισε...
Υ.Γ.2 Και ΝΑΙ, μπορώ να γράψω και σοβαρό κείμενο.


Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Euro-βύζιον 2011 και Klein Μάιν!

Μετά την Έλενα το χάος… Κάθε πρόπερσι και καλύτερα. Ευτυχώς που στείλαμε την Παπαρίζου πριν 7 χρόνια (2004 μεγάλη χρόνια για το γιουροβιζιονικό στερέωμα της χώρας) και είδαμε μία πρωτιά. Τώρα που τα λέμε το Ελενάκι και στην πρώτη του συμμετοχή τρίτο ήρθε οπότε, μόκο. Ευτυχώς για την έρμη την ομογενή εκ Σουηδίας που δεν την έκραξαν πολύ, γιατί το κράξιμο δεν το γλίτωσε από κάτι τελειωμένες κουλές (άντρες-γυναίκες ανεξαρτήτου).
Παρακολουθώ αυτό το αστείο πρόγραμμα ανάδειξης του τραγουδιού που θα μας εκπροσωπήσει στην εθνικής σημασίας την τελευταία δεκαετία-Eurovision.  Δυστυχώς  φέτος η Μάλτα στέλνει μια καχεκτική κουλή αδελφή και όχι την άλλη την κακομοίρα την εύσωμη (περιφέρεια super fast ferries)  που έστειλαν 3-4 φορές και μπήκε όλες στην πεντάδα. Η παρουσιάστρια πρέπει να χει πάρει τουλάχιστον το Palso αν κρίνω από την εκ-κουφωτική προφορά της, και φήμες θέλουν να μας την ζητάνε πλέον για σπικαζ στην λιγκουαφον. Εντωμεταξύ έκανε και φροντιστήριο ελληνικών στη Βουλγάρα υποψήφια αλλά και από πάνω ανέλαβε και καθήκοντα μεταφράστριας. Το αποτέλεσμα ήταν από το αιδοίο… στον κάμπο. Πριν την ξαποστείλει από το πλατό φρόντισε να της μάθει  το «μωρό μου», το «αγάπη μου» και φυσικά επειδή η καημένη τόλμησε και είπε καλησπέρα μόλις ειδωθήκαν, είπε η δικιά μας με περισσή περηφάνια: «everybody knows kalispera»! Εμ, βέβαια, όπου έχω βρεθεί στο εξωτερικό εγώ και όλο το πανελλήνιο, βράδυ-πρωί μας λένε KALISPERAAAAAA και καμιά φορά και «γεια χαραντάν»! Έλεοοος… Αλήθεια θα πληρωθεί έξτρα η κυρία την αποψινή βραδιά και αν ναι θα πάρει επίδομα ξένης γλώσσας; Με αυτά και μ’ αυτά μου πήρε μία ώρα θέασης και μια επίσκεψη στο site της κρατικής για να συνειδητοποιήσω ότι βλέπω τη Λένα Αρώνη!!!!
Προσπερνώντας το ΑΜΕΑ κομμάτι της παρουσίασης (που θα μπορούσε να προβληθεί άνετα και στο Prisma+ χωρίς υπότιτλους και νοηματική), θα περάσω στο κομμάτι των υποψηφιοτήτων:

1. Τίτλος: The Time is Now
Ερμηνεία: Βαλάντω Τρύφωνος
Μουσική - Στίχοι:
Ramström, Magnusson, Vuorinen
2. Τίτλος: Come with me
Ερμηνεία: Κόκκινα Χαλιά
Μουσική: Κόκκινα Χαλιά
Στίχοι: Κόκκινα Χαλιά, Ανδρέας Γαλανόπουλος
3. Τίτλος: Χαμογέλα
Ερμηνεία: Τριημιτόνιο
Μουσική: Νίκος Τερζής
Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης

4. Τίτλος: Ι
ts all Greek to me
Ερμηνεία: Αντιγόνη Ψυχράμη
Μουσική: Απόστολος Ψυχράμης
Στίχοι: Δημήτρης
S, Gerarg James Borg
5. Τίτλος: Watch my dance
Ερμηνεία: Λούκας Γιώρκας
feat. Stereo Mike
Μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη

6. Τίτλος:
I Dont Wanna Dance
Ερμηνεία:
Nikki Ponte
Μουσική - Στίχοι:
Jonas Saeed - Pia Sjöberg

Πρώτη από το νησί της Αφροδίτης- γιατί εδώ προφανώς δεν έχουμε αρκετές εγχώριες  χαζομούνες να τραγουδήσουν- η παρόλα αυτά εξαιρετική Βαλάντω(-σα από το κλάμα) , νικήτρια του Greek Idol και άρα καταξιωμένη αοιδός.

Δεύτερα τα Κόκκινα Χαλιά (τον τόνο μπορείτε να τον βάλετε και στο πρώτο άλφα) γνωστοί από το X-Factor, με αγγλικό στοίχο αυτοκτονίας και προφορά που με κάνει να αναπολώ  τον μεγάλο Μιχάλη Ρακιντζή (που πραγματικά πιστεύω ότι τον σαμποράρισαν τότε, είμαι μεγάλη φαν του S.A.G.A.P.O.  και όποιος θέλει ας με κράξει).

Μετά είδαμε τους Τριμητόνιο (και αυτοί από το X-Factor ) των οποίων η φυσική κατάσταση είναι να βρίσκονται σε καταστολή. Τους ξυπνάνε με απινηδωτή για να τραγουδήσουν.
Ακολούθησε ο Λούκα (νικητής του  X-Factor) , που έκανε και φροντιστήριο ζεϊμπέκικου ΠΑ-ΡΑ-ΚΑ-ΛΩ με το Δημήτρη Μητροπάνο για να μπει στο mood, σε συνδυασμό με ραπ στοίχους από τον Stereo Mike.

Η σωσίας της Μάγκυ Χαραλαμπίδου, Αντιγόνη Ψυχραίμη (συμμετέχουσα στο Greek Idol), και η  Νίκη Πόντε(X Factor-ικια και αυτή-φετινή φουρνιά) θεωρητικά είχαν τις πιο αξιοπρεπείς συμμετοχές, οι οποίες έχουν κάποια επαφή με αυτά που ζητάει ο διαγωνισμός και  θα μπορούσαν ενδεχομένως, ειδικά τις Πόντε το κομμάτι, να κάνει κάτι. Φυσικά καμία έκπληξη και φέτος στην τελική επιλογή του τραγουδιού που θα μας εκπροσωπήσει.

Μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα είδαμε τον αμερικανό Λουκιανό Κηλαϊδόνη να τραγουδάει καθισμένος σε ένα παγκάκι (concept φλου αρτιστικ), τις παλαιότερες συμμετοχές στη Eurovision της Καλομοίρας, της Παπαρίζου, του Σάκη και ΌΛΑ ΑΥΤΑ A CAPELLA, κωλοχτυπιώμενος και μετά να σου ξαφνικά, έσκασαν και κάτι όργανα με κάτι καμένους, άπλυτους από την ΚΝΕ για 1 λεπτό! Τελικά (αφού ποτέ δεν έπεσε ένας τίτλος να μας λύσει την απορία) ανακαλύπτουμε (με τη βοήθεια της παρουσιάστριας φαντομά, που ήταν πανταχού παρούσα και διακτινιζόταν παντού αστραπιαία) ότι είναι ο David Lynch… Σοκ! Ήρθε λέω ο σκηνοθέτης και μιλάει και άπταιστα Ελληνικά; Δείτε λοιπόν ποιος είναι ο χριστιανός πριν πάθετε εγκεφαλικό http://kulturosupa.pblogs.gr/2008/05/o-gamos-ths-ellhs-paspala-kai-toy-nteibint-lints.html . Ο σύζυγος της Έλλης Πασπαλά, ουδεμία σχέση με τον γνωστό σκηνοθέτη. Τώρα γιατί έπρεπε να τον δούμε να τραγουδάει όλα αυτά χτυπώντας το σώμα τύπου STOMP για μουσική υπόκρουση και εμείς να νιώθουμε την επιληπτική κρίση να πλησιάζει, δεν γνωρίζω.

Παράλληλα η μεγάλη γιορτή είχε και green room, το οποίο dark θα έπρεπε να λέγεται με τόση βαρεμάρα… τόση ησυχία ούτε σε μονή με όρκο σιωπής… κέφι με το στανιό.
Και το χειρότερο… η ανακοίνωση του αποτελέσματος….  Φώναξε λοιπόν η Λένα μια κυρία στο σωστό σημείο «για να είναι καλά φωτισμένες» (δεν πιστεύω ότι τα λένε αυτά στον αέρα) η οποία ανακοινώνει ότι (οποία έκπληξη?) κέρδισε ο Λούκας (!) με το βαρύ ζεϊμπέκικο του,  ο οποίος πάω στοίχημα δεν θα περάσει καν στον τελικό, εκτός και αν μας ψηφίσουν φιλανθρωπικά οι ευρωπαίοι λόγω οικονομικής κρίσης.
Στις 12.12 π.μ. ακριβώς μας ανακοινώνει η παρουσιάστρια ότι επιτέλους τελείωσε το αποψινό μας μαρτύριο, φυλάει τον Λούκα με το ζόρι και τον αφήνει να κλείσει τη μαρτυρική βραδιά με το ζειμπέκικο-τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει στην Ευρώπη, με motherfucker στοίχους και πενιές βαριές και όπως λέει «Με το κεφάλι ψηλά και τα χέρια ανοιχτά»… προφητικό μου ακούγεται το δεύτερο, ε;

Υ.Γ. Όσοι φάγατε πόρτα από τη Eurovision αλλά εκτός από το τραγούδι έχετε ταλέντο και στο χορό, μην σκάτε. Μέσω του προγράμματος ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ μπορείτε όλοι να δηλώσετε συμμετοχή εδώ:  http://www.ert.gr/el/anakoinoseis/diagonismos-eurovision-young-dancers-2011-prokiryksi,  και θα σας δεχτούν με αξιοκρτατικά μέσα. Προϋπηρεσία στο “So you think you can dance”, το “Flashdance” και στο καστ του “Fame” θα συνυπολογιστεί όπως για παράδειγμα εδώ η συμμετοχή στο X FACTOR και το Greek Idol :-P

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

"Κρατούμενοι" στην… Φιλοθέη!

(Σήμερα ανεβάζω ένα παλαιότερο μου άρθρο το οποίο έγραψα πριν τέσσερα χρόνια αλλά δεν δημοσιεύτηκε ποτέ, παρά μόνο στο πιλοτικό τεύχος του περιοδικού Hood για το οποίο προοριζόταν-το οποίο και αυτό άκλαυτο πήγε. Θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος θεσμός για τον οποίο έκανα έρευνα, παρόλη την παλαιότητα του άρθρου ακόμα στην χώρα μας δεν έχει εξελιχθεί. Ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον)

Ο θεσμός της Κοινωφελούς Εργασίας των κρατουμένων στην Ελλάδα φέτος φυσάει στην τούρτα του τα 10 κεράκια. Ωστόσο μια δεκαετία μετά την πρώτη υπουργική απόφαση οι δημόσιοι φορείς που συμμετέχουν στο θεσμό παραμένουν ελάχιστοι, διστακτικοί και σαν να μην έφτανε αυτό χρειάζεται και μέσον για να δουλεύεις… τζάμπα!

Παρά την δεκαετία ύπαρξης του θεσμού από τους 901 δήμους πανελλαδικά συμμετέχουν μόλις κάτι παραπάνω από 100 φορείς. Οι φορείς αυτοί είναι κυρίως Δήμοι και Κοινότητες της χώρας και οι Εταιρίες Προστασίας Ανηλίκων των μεγάλων αστικών κέντρων. Υπάρχουν λίγοι δήμοι οι οποίοι –αν και δειλά στην αρχή- ήδη απασχολούν κρατουμένους. Όποιος γίνει δεκτός στο πρόγραμμα προσφέρει από 2 έως 6 ώρες κοινωφελούς εργασίας που αντιστοιχούν σε κάθε ημέρα φυλακίσεως φυσικά χωρίς αμοιβή. Η απασχόληση που προσφέρεται είναι σε τομείς πρασίνου, καθαριότητας, τεχνικής υποστήριξης, φύλαξης δημοτικών χώρων και βοηθητικής διοικητικής υποστήριξης.

Ο Νίκος Κανελλόπουλος είναι από τους πρώτους – εάν  όχι ο πρώτος όπως ο ίδιος μου είπε χαριτολογώντας – ποινικολόγους  που ασχολήθηκε με το θεσμό και έβαλε πελάτη του στο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας το 1997. «Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε» μου είπε απογοητευμένος. «Σε ολόκληρη την Πελοπόννησο μόνο ο δήμος Ναυπλίου συμμετέχει ήδη στο θεσμό και από όσο γνωρίζω ακόμα δύο δήμοι περιμένουν έγκριση». Την ίδια άποψη συμμερίζεται και ο δήμαρχος Φιλοθέης ο οποίος έχει «την εντύπωση ότι λίγοι γνωρίζουν αυτό το πρόγραμμα αλλιώς ήδη θα είχαν δείξει ενδιαφέρον». Ο δήμος Φιλοθέης Αττικής ανήκει στους πρωτοπόρους του προγράμματος προκαλώντας μάλιστα και έκπληξη αν αναλογιστεί κανείς το στάτους των δημοτών του. Τα τελευταία πέντε χρόνια εφαρμόζει την εναλλακτική ποινή και έως τώρα έχουν περάσει 10 άτομα από το δήμο.

Πώς μπορεί όμως ένας κρατούμενος να εκτίσει την ποινή του προσφέροντας κοινωφελή εργασία;  Η διαδικασία φαίνεται απλή αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Η νύφη το σκασε! (Συγνώμη αγόρια, this one is for the Girls!)


 
Τα  κορίτσια στην ηλικία της εφηβείας αρχίζουν να μαθαίνουν το παιχνίδι του φλερτ. Συνήθως τείνουν να γοητεύονται από τα αγόρια στις μεγαλύτερες τάξεις ή και από μεγαλύτερους σε ηλικία άνδρες  ( και εδώ τονίζω ΟΧΙ πουρό απλά πιο μεγάλα αγοράκια τύπου 20something), τους αρέσουν οι μπάρμεν, οι μηχανόβιοι, οι αλητάμπουρες και γενικά τα κακά παιδιά. Αυτό ηλικιακά συμβαίνει (μέχρι να πεθάνουμε αλλά λέμε τώρα) μέχρι τα 24-25 ας πούμε. Εκεί είναι το turning point ή μάλλον εκεί είναι που αρχίζουν να υπάρχουν έντονες μνήμες από τους τρελούς που πέφτουν στην πλώρη μας.

Πάμε να τα δούμε συνοπτικά τα στάδια της αυτής της γνώσης:

Λύκειο
Πρώτες σεξουαλικές εμπειρίες (το πόσες και σε τι βαθμό εξαρτάται από το πόσο σοβαρά κάποια θέλει να περάσει σε κανένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα και όχι να βγάλει την Ανωτάτη Παντρευτική )

Πανεπιστήμιο */Κάποια σχολή τρέχα-γύρευε
Εκεί ξεκινάει το σεξο-πανηγύρι (η ποσότητα ποικίλει αναλόγως προσωπικού τσουλό-μετρου), γκόμενοι, «φασώματα» (που λέγαμε της γενιάς μου), χαμουρέματα σε αυτοκίνητα, ξενοδοχεία, ερημιές (με αποτέλεσμα δραματικές καταδιώξεις από αδέσποτα…), παραλίες, κουλά μέρη κ.α.. Εδώ ουσιαστικά γίνεται η πρώτη κύρια σφυγμομέτρηση, μαθαίνουμε δηλαδή τι μας αρέσει, τι θέλουμε και κυρίως τι δεν θέλουμε και γενικότερα περνάμε καλά γιατί ουσιαστικά το ξύνουμε και έχουμε χρόνο για χάσιμο με τον κάθε χλέμπουρα.

Η εργατιά
Και ύστερα… μπαίνουμε στον εργασιακό στίβο. Εκεί αρχίζουν τα καραγκιοζιλίκια. Σε αυτό το σημείο τα αγοράκια της χώρας μας έχουν τις εμπειρίες τους. Όλοι σχεδόν μένουν ακόμα με τη μάνα τους η οποία του κάνει καθημερινό σχεδόν κήρυγμα για το πώς πρέπει να προσέξουν μην τους τυλίξει καμία και χαντακώσουν τη ζωή τους. Επίσης σε αυτό το σημείο όλο και κάποια γκόμενα τους άλλαξε τα φώτα (κοινώς ερωτεύτηκαν και έριξαν τη μούρη τους και το φέρουν βαρέως ή όντως τα είχαν με κάποια καριολία) και έχουν διάφορα απωθημένα.

Τέλος στην ηλικία 25+ ξέρουν πλέον τι «εξοπλισμό» έχουν, πως δουλεύει ή αν δουλεύει, αν ο εξοπλισμός είναι… «αρκετός» και όλα αυτά συνδυαστικά συμπληρώνουν την ψυχοσύνθεση τους (γνωστό το θέμα των ανδρών με το πέος τους δεν το αναλύω). Επιτρέψτε μου να καταγράψω κάποιες πραγματικές μαρτυρίες από γυναίκες του κοινωνικού κύκλου μου, που πλέον είναι στα early thirties τους, και αφορούν ατάκες-συμπεριφορές από απίθανους γκόμενους που τους έχουν τύχει.

 Ένας π.χ. ανειδίκευτος ιατρός που δούλευε σε ινστιτούτο αδυνατίσματος έλεγε σε μία φίλη μου ότι «ήταν σκεπτικός στο να την γνωρίσει στον κύκλο του»… ποιόν κύκλο; Τον κύκλο με τις χαμένες χοντρές του ινστιτούτου ή του ανειδίκευτους γιατρούς του κώλου; Σκέψου να ανοίξει και ιατρείο ο τύπος, θα πρέπει να χει γκόμενα τουλάχιστον Χολυγουντιανη και απόφοιτο πυρηνικής φυσικής.  Έλεος! Εδώ αξίζει να επισημάνω ότι η προαναφερθείσα φιλενάς μου πρόκειται περί κόμματου και όχι για κανένα μπάζο…(βέβαια το ότι τον ανέχτηκε την κατατάσσει αμυδρά στη δεύτερη κατηγορία…)
Άλλος τώρα τύπος… 36ρης, καλοβαλμένος, ωραίος, μορφωμένος, όλα καλά μέχρι εδώ. Στο επίμαχο θέμα του κρεβατιού όμως… άπνοια.  Το άλμπουρο δεν σηκώθηκε και η σημαία μεσίστια… Αλλά τι να κάνει και αυτός που «όταν του αρέσει κάποια πολ,ύ μπορεί να του πάρει και ΤΡΕΙΣ μήνες (ΑΚΟΥΣΟΝ) να του κάνει κούκου».  Θα ήθελα πραγματικά να γνωρίσω αυτήν την πρώτη καθυστερημένη που άκουσε αυτό και περίμενε τόσο καιρό για να το διασταυρώσει, γιατί για να το λέει αυτός πρέπει να έγινε όντως! Jesus! Εννοείται ότι ο τύπος πήρε πούλο λίαν συντόμως μετά από αυτό το περιστατικό.

Μια άλλη κατηγορία που αποτελεί συχνό φαινόμενο είναι οι αναποφάσιστοι. Αυτοί οι είναι οι χειρότεροι. Ακολουθούν το εξής μοτίβο: φλερτάρουν, παίρνουν  τηλεφωνάκια για καλημέρα και κουραφέξαλα,  στέλνουν χαζο-mail, στέλνουν σέξι μηνυμάτακια στο κινητό, βγαίνουν ραντεβούδακια και στο τέλος δεν καταλαβαίνει η ενδιαφερόμενη τι σκατά θέλουν γιατί επί της ουσίας δεν γίνεται και κάτι. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω ποιός str8 άνδρας, μόνο και μόνο for the love of the game, αφού βλέπει ότι η κοπέλα που ασχολείται  ανταποκρίνεται στο φλερτ του, δεν την πηδάει να τελειώνει το πανηγύρι και ας την στείλει μετά; Δηλαδή πιο το νόημα να χάνει τόσο χρόνο και φαιά ουσία για να κάνει όλα τα προαναφερθέντα από τη στιγμή που δεν θέλει να πηδήξει;

Πάντως ο μύθος με τα σοβαρά και ηθικά κορίτσια έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Πλέον όσο πιο πολλούς πηδήξεις τόσο πιο γρήγορα θα τερματίσεις πρώτη στο αγώνισμα της παντρειάς. Ναι λοιπόν, οι πουτάνες  παντρεύονται πρώτες (γιατί ως γνωστόν οι πουτάνες και οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές)! Όσο πιο πολλά πτυχία παίρνεις, τόσο πιο πολύ καιρό χάνεις στο να εισέλθεις τον κύκλο του έγγαμου βίου. Μια κολλητή πήρε μεταπτυχιακό πρόσφατα και της είπα «τώρα πάει τη γάμησες-θα παντρευτείς στα 40». Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι μανάδες όταν οι γιοί βρουν μια κοπέλα (καλή/κακή δεν έχει σημασία) να παντρευτούν, αυτές κάνουν λες και θα τους πάρει το παιδί η επιστράτευση και όταν από την άλλη οι γαμπροί τους ζητήσουν τις κόρες τους δωσ’ του τρέχουν να αγοράσουν το ΝΥΦΗ, το Marriage κλπ. σχετικά έντυπα για να βρουν προφανώς κι άλλους τρόπους για να τις ξεφορτωθούν μια ώρα αρχύτερα; Δηλαδή την κόρη άντε σε όποιον κουλό βρεθεί να την δώσουμε, ενώ τις καημένες τις νύφες, τις περνάνε ψιλό κόσκινο οι καρακάξες; Δεν πα να είσαι επιστήμονας στο Pasteur και κλώνος της Heidi Klumμ η μέλλουσα πεθερά κάτι στραβό θα σου βρει. Από την άλλη εάν ο γαμπρός είναι οξυγονοκολλητής στου Σκαραμαγκά με λευκό ποινικό μητρώο είναι «καλό παιδί, παλικάρι παίρνει το κορίτσι μας»!

Προσωπικά ο γάμος και τα παρελκόμενα του με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Βιώνω όμως καθημερινά την αγωνία και το άγχος κοριτσιών ευυπόληπτων οικογενειών, μορφωμένων, εμφανίσιμων, με καλές δουλειές που έχουν βαρεθεί να χάνουν το χρόνο τους από τη μία, αλλά το βιολογικό τους ρολόι τους τα πρήζει από την άλλη και αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι, γιατί τα πιο απλά πράγματα γίνονται τόσο πολύπλοκα; Δεν πιστεύω στις στρατηγικές στις σχέσεις. Less is more, μου αρέσεις, σε θέλω, σε γουστάρω είμαστε μαζί. Δεν μου αρέσεις; Πολύ απλά δεν ασχολούμαι καν. Από μια ηλικία και έπειτα τα πράγματα είναι πολύ απλά αρκεί οι όροι να ξεκαθαρίζονται από την αρχή. Το κακό είναι ότι στη σημερινή εποχή μοιράζονται οι ρόλοι από την αρχή και όταν το «παίζεις», όταν υποδύεσαι κάτι που δεν είσαι σε μια σχέση τότε αρχίζουν οι συμβιβασμοί, οι εξαναγκασμοί, οι περιορισμοί και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν προβλέπεται happy end. Όταν οι γυναίκες και οι άντρες αυτού του τόπου ξεκομπλεξαριστούν με το θέμα γάμος τότε όλα θα γίνουν καλύτερα. Τι εννοώ; Να μην παντρεύεται κανείς. Τα ζευγάρια που αντέχουν και "κρατάνε" να κάνουν κανένα παιδάκι και μόνο τότε- για να το εξασφαλίσουν- να πεταχτούν μέχρι το δημαρχείο. Ποιος ο λόγος να κονομάνε οι παπάδες και να κάνετε μία ακόμα déjà vu τελετή; Ας σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τα θέλω των άλλων και ας ακούσουμε για μια φορά τα δικά μας.

«Freedom means not needing other people to define who you are, because you know already»

*Η υπογράφουσα στα πλαίσια του politically correct θα ήθελε να ζητήσει συγνώμη από όσες γυναίκες ρατσιστικά παρέλειψε λόγω του ότι η ίδια είναι απόφοιτος Α.Ε.Ι. , αλλά και να τις διαβεβαιώσει ότι πλέον το έχει μετανιώσει πικρά που instead δεν πήγε να τελειώσει τον Αμάραντο. Τώρα θα είχε χεστεί στο τάληρο και δεν θα αμπελοφιλοσοφούσε.