Ιστορίες μικροαστικής υστερίας

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Μυστήριο no2: Το άγρυπνο - voodoo βλέμμα της Ελληνίδας…

Οι Ελληνίδες εκτός από το να φοράνε τα γυαλιά του ηλίου (είτε ως είθισται, είτε ως στέκα) 25 ώρες το 24ωρο, έχει δεν έχει ήλιο, έχουν και κάποιο άλλο συνήθειο: το όλο καχυποψία, υποχθόνιο και συνάμα απειλητικό βλέμμα επιθεώρησης που ρίχνουν όταν περπατάνε στο δρόμο σε οποιαδήποτε κακομοίρα, η οποία ίσως έχει κάτι παραπάνω από αυτές, ή απλά φαντάζονται ότι έχει, ή ότι να’ ναι, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Σημασία έχει να έχουν δει κάτι που οι ίδιες προφανώς δεν έχουν, είτε νομίζουν ότι δεν έχουν, είτε είναι απλά κουτσομπόλες και χαζό-περίεργες και θέλουν να είναι μέσα σε όλα.

Η «έρευνα»
Μετά από χρόνιες παρατηρητικές έρευνες (σιγά μην απευθυνόμουν και στην Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία), το πόρισμα απέδωσε δύο κυρίως εξηγήσεις:
Πρώτη-πρώτη την έμφυτη σε όλες μας κατινιά για την οποία γενεές γενεών ελληνίδων πάλεψαν και διατήρησαν με μεγάλη επιτυχία, ώστε να μην χαθεί η παράδοση, και έτσι να εξασφαλιστεί το πέρασμα και στις επόμενες. Ο περιφραστικός ορισμός της λέξης κατινιά είναι πολύ απλά «γιατί αυτή και όχι εγώ;». Όλες μας, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, μορφωτικού επιπέδου, εξωτερικής εμφάνισης, επαγγελματικής ενασχόλησης, κρύβουμε μια μικρή τσοκαρία που περιμένει-καραδοκεί καλύτερα- την κατάλληλη ευκαιρία να ξεμυτίσει και να κάνει περήφανες όλες τις μανάδες μας (και την Άννα Παναγιωτοπούλου http://www.youtube.com/watch?v=527gCV8WeWg ) που για χρόνια ξεκατίνιαζαν η μία την άλλη και οποιανδήποτε κακομοίρα περνούσε στο διάβα τους.

Η δεύτερη εξήγηση από την άλλη, είναι ίσως λιγότερο κολακευτική για το iq μας, αλλά εξίσου αληθινή. Ο λόγος που κοιτάμε η μία την άλλη αδιάκριτα είναι γιατί νομίζουμε ότι όλες οι άλλες –εκτός από εμάς φυσικά- είναι διανοητικά καθυστερημένες και δεν πρόκειται να μας αντιληφθούν, καθώς επίσης και γιατί πιστεύουμε ότι προφανώς πάσχουν από κάποια ανίατη μορφή καταρράχτη και δεν μας αντιλαμβάνονται. Αυτό φυσικά δεν ισχύει και εάν προσέξουμε το πως μας κοιτάζουν και εμάς τις ίδιες, τότε συνειδητοποιούμε ότι αυτό μέχρι και στη λοβοτομημένη κόρη του Stevie Wonder θα γινόταν αντιληπτό.

Δεν έχει σημασία λοιπόν ποιες είμαστε ή από πού κρατάει η σκούφια μας, αρκεί να βρεθεί στο δρόμο μας μια οποιαδήποτε καημένη η οποία απλά δεν είναι φίλη μας (που δεν σημαίναι ότι αυτές την γλιτώσαν, απλά αυτές έχουμε βαρεθεί να τις ξεκαντηλιάζουμε τόόοόόόσα χρόνια...).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου