Προς κάθε ενδιαφερόμενο/ To whom it may concern

Το να είναι κάποιος γόνος μίας μέσης ελληνικής οικογένειας της μεταπολίτευσης σημαίνει για μια μεγάλη πλειοψηφία ότι τα πρότυπα που μεγάλωσε ήταν η απαραίτητη πανεπιστημιακή μόρφωση, οι εκμάθηση ξένων γλωσσών και η ώθηση με τα λίγα ή πολλά εφόδια των γονέων να προοδεύσουν, να διακριθούν, να διαπρέψουν. Από την άλλη για άλλες οικογένειες η λέξη «μέσα» σημαίνει να χρησιμοποιήσουν αθέμιτους τρόπους, γνωριμίες στους χώρους εξουσίας, ώστε τα παιδιά τους είτε αξίζουν είτε όχι να πάνε μπροστά. Ξεκινούν αυτές τις διαδικασίες μάλιστα από πολύ νωρίς, γαλουχώντας τα παιδιά τους στα ανάλογα πρότυπα διαιωνίζοντας ένα φαύλο κύκλο ανεπαρκών ατόμων τα οποία ζουν, κερδοσκοπούν, ρουφάνε το μεδούλι της φιλοδοξίας, του κινήτρου και της ευγενούς άμιλλας στα άτομα εκείνα που έχουν μάθει από τους γονείς τους να παίζουν δίκαια.

Στην Ελλάδα δυστυχώς είμαστε πολύ απλά λούσα-πούτσα και χορό! Τίποτε άλλo δεν έχουμε να αποδείξουμε ως σύνολο. Μόνο η ιδιωτική πρωτοβουλία, από άτομα που δεν το έβαλαν κάτω, που αρνήθηκαν να υποταγούν στη επιβεβλημένη μετριότητα που τους προόριζαν οι οποιοιδήποτε τυχάρπαστοι εξυπνάκηδες, και πάντα με λίγη τύχη, είναι αυτή που έμεινε για να κρατάει όρθια άτομα με 8 πτυχία, 10 ξένες γλώσσες και 2 Phd που καθημερινά στέλνουν βιογραφικά πιστεύοντας ότι κάποιος θα σκοτιστεί να τα διαβάσει. Βιογραφικά τα οποία είναι ένα «ντριν» δουλειά για να εξαϋλωθούν και την διαθέσιμη θέση να καταλάβει η κόρη, ο ανιψιός, ο μπατζανάκης από την Κάτω Παναγιά του πολιτικού, του παπά του παχύ, του μικρομεγαλο-δημοσιογράφου-δικηγόρου-γιατρού κλπ.

Η υπομονή αυτών των αδικημένων ατόμων πλέον έχει ξεπεράσει τον Ιώβ. Και πώς να μην έχουν περάσει σχεδόν στην εξαναγκαστική απάθεια εφόσον κανείς υπεύθυνος δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για τίποτα, ενώ παράλληλα δυνατότητες αντίδρασης είναι ελάχιστες .

Η κατάρρευση των θεσμών και η (ηθελημένη;) απουσία των ανθρώπων του πνεύματος στην Ελλάδα είναι γενικότερη. Από πολύ απλά, καθημερινά πράγματα γίνεται αυτό εμφανές. Καμία επίσημη αρχή δεν απασχολούν οι αφρικανικής καταγωγής πόρνες στου Ψυρρή που κάνουν πιάτσα ακόμα και πίσω από το Δημαρχείο Αθηνών. Κανένα δεν απασχολεί η «κοσμοσυρροή» στη διασταύρωση Σοφοκλέους και Μενάνδρου που μπλοκάρει κυριολεκτικά το δρόμο καθημερινά, όπου οι δοσοληψίες ουσιών, ανθρώπων, ψυχών βγάζει μάτι. Κανέναν δεν απασχολεί το παζάρι που στήνεται- ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα- στον προαύλιο χώρο του «Εθνικού Πανεπιστήμιου» με ποικιλία πραμάτειας (από μαϊμούδες Louis Vouitton μέχρι στρινγκ την ώρα που η δημοτικοί αστυνόμοι το παίζουν γκόμενοι-ες και κόβουν μόνο κλήσεις στην ελεγχόμενη στάθμευση). Κανείς δεν βλέπει το απροκάλυπτο εμπόριο ναρκωτικών στην πολύπαθη πλατεία Ομόνοιας. Κανείς δεν ασχολείται με τα - καμιά φορά όχι τόσο ευγενικά- μιλιούνια αλλοδαπών που στα φανάρια καθαρίζουν με το στανιό τζάμια αυτοκινήτων από το πρωί μέχρι το βράδυ (hot spot η διασταύρωση Ιεράς Οδού και Κωνσταντινουπόλεως).

Η καθημερινότητα του μέσου πολίτη υποβαθμίζεται καθημερινά επειδή κανείς απλά δεν ενδιαφέρεται από εκείνους καυλώνουν να κατέχουν θέσεις εξουσίας. Μια λύση θα ήταν να μετακομίσουν όλοι οι δημότες του κέντρου των Αθηνών με αντίσκηνα στις Πλατείες του Ψυχικού και της Φιλοθέης. Ίσως τότε κάποιοι να λάμβαναν κάποια μέτρα, εκείνοι οι κύριοι που δεν γνωρίζουν τα κόστος του εισιτηρίου των ΜΜΜ, που δεν κλείνουν ραντεβού στο ΙΚΑ και εξυπηρετούνται δύο μήνες μετά δηλαδή αφού θα τα χουν κακαρώσει το πιο πιθανόν.

Αξιοκρατία, ίσες ευκαιρίες, διαφάνεια. Αυτές οι λέξεις μετά το «σεμνά και ταπεινά» ήρθαν να… κατεβάσουν κυριολεκτικά κι άλλο τον πήχη του έθνους στα τάρταρα και να δώσουν για κλάσματα του δευτερολέπτου μια αναλαμπή ελπίδας στους καλοπροαίρετους, ανταγωνιστικούς, ικανούς, αισιόδοξους ανθρώπους που βλέπουν πάντα το ποτήρι μισογεμάτο. Αυτοί οι άνθρωποι τώρα ήρθε η ώρα- αφού ήδη των έχουν πιεί πολλές φορές- να πιούν αυτό το γαμημένο ποτήρι και να τους το φτύσουν στη μούρη.

Μακριά και αγαπημένοι. Κάποιοι (Έλληνες και αυτοί) υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα είναι μόνο για διακοπές. Σε λίγο όπως φαίνεται δεν θα κάνει ούτε καν γι’ αυτό. Οι άξιοι της χώρας εάν από την συσσωρευμένη-απεγνωσμένη τάση φυγής δεν καταταγούν στη Λεγεώνα των Ξένων καλύτερα να απογαλακτιστούν τώρα όσο είναι καιρός. Όπου φύγει-φύγει αφήνοντας όλους όσους συντηρούν τη φαυλότητα, τον κωλοπαιδισμό και την πουστιά ως εθνικό τρόπο ζωής μόνο με μία ευχή, με πολύ αγάπη: να πάνε να γαμηθούνε!

«Alis volat propriis»